Reisdagen maken dat je ziel achterblijft
We hebben Zuid Afrika, een land van onze dromen net achter ons gelaten. Qua geografie dan, het land zit in onze ogen, oren en vooral ons hart. Elke keer opnieuw verbazen we ons over de rijkdom van dit land. Onze laatste stop was een GameRanch. Met zo’n 15.000 hectare, een van de kleinere uit de omgeving, waar ook 200.000 ha als nog als middelgroot wordt ervaren. Op deze boerderij worden verschillende soorten wild gefokt en middels dna-profielen naar ziektevrij gekweekt, naar extra lange hoorns, naar een goudkleurige vacht. Een gouden wildebeest presenteert zich dan aan ons in een gouden ochtendzon, en een zwarte gazelle pronkt net te kort zodat een mooie plaat er niet in zit. In feite zoekt men de niches in de markt, exclusieve dieren die worden gebruikt om verder mee te fokken, voor de jacht of voor het vlees. Wildbeheer is hier high-tec en high cost. Na twee dagen, we hadden er wel 10 kunnen blijven, besluiten we van de volgende dag een reisdag te maken.
Wekker om 06.00 uur, de gouden zon laat zich op z;n mooist zien. We rijden na 100 km al de grens over naar Botswana, een schitterend land naar het schijnt, maar de toegangsweg is dodelijk saai. Het is rechtuit in een zinderende hitte. We hebben geen thermometer meer, maar de temperatuur is beslist boven de 40 graden. Zo heet dat een 100 km lang stuk teerweg aan het smelten is. We krijgen rode en groene vlaggetjes, moeten slingeren van links naar rechts, rekening houden met tegemoet komend verkeer, kortom, handen aan het stuur.
Die avond ontmoeten we een drietal zware blanke heren uit Zuid Afrika die Botswana en omgeving goed kennen. We dompelen ons onder in hun kennis, laten ons voorlichten hoe de beste route kan zijn. We laten onze route eigenlijk steeds door lokale deskundigen bepalen, maken geen meerdaagse plannen en daardoor op deze route geen Kalahari woestijn bijvoorbeeld.
Maar onze ziel is nog steeds in Zuid Afrika, ons hart lijken we te hebben achtergelaten, want van Botswana zien we feitelijk alleen maar een niet in cultuur gebrachte, eindeloze vlakte met bomen en struiken die langzaam hun herfsttooi opzetten. Voor we het goed en wel weten dient het volgende land zich aan op de tweede reisdag, Zimbabwe. Beetje gedoe de grens over te komen, maar ok, we lijken op een zelfde weg te rijden als gister. In een volstrekt ander land, zonder dat we dat werkelijk ervaren. Zuid Afrika zit nog even te vers in onze genen.
We begrijpen van dit land, geleid door Robert Mugabe die het nodige op zijn kerfstok heeft, dat het gemiddeld inkomen per maand hier $ 100 is. Levensonderhoud is hier even duur als Zuid Afrika, en daar is het gemiddelde inkomen het dubbele. De belachelijke Zimbabweaanse dollars (voor een miljoen van die dollars, koop je een milkshake) is niet meer te krijgen. De Amerikaanse dollar komt hier uit de flappentapper. Uit de eerste gesprekken blijkt dat hier van een democratie hoegenaamd geen sprake is. de rijken worden rijker, de armen worden armer in het dubbele tempo. Er wordt goud gedolven, diamanten, zilver, steenkool en ijzererts. Er wordt geëxporteerd, maar de bevolking is arm, heel arm. Voor 5$ kun je een mooi houten schaaltje kopen, maar als je een oud T-shirt hebt of wat eten, dan krijg je 5 schalen als je wilt. De mensen langs de weg maken weer de bekende [honger-gebaren].
We zijn op weg naar Victoria Falls.
