Een gewone dag

Alsof er één dag op onze reis een gewone dag genoemd kan worden? We hebben ontdekt dat er een verschil is tussen reizen en ‘vakantie’. Die reisdagen zijn voldoende beschreven de afgelopen 7 maanden, nu een kort verhaal over een vakantiedagje.

Het is herfst in Zuid Afrika, de felste hitte is met de laatste nazomerdagen verdwenen en de ochtenden starten frisser, de avonden zijn zo fris dat een lekker vest onontbeerlijk wordt. We hebben het dekbed weer in de hoes gedaan en de nachten zijn heerlijk, soms zelfs te fris om alle ramen tegenover elkaar open te laten staan.

De ochtendzon piept door het raam, het is 06.00. De ochtenddauw wordt zachtjes verwarmd door de opkomende zon, op de schaduwplekken is het nog vochtig. We nemen een heerlijke warme douche en laten ons door de zon opdrogen, lekker liggend in onze comfortabele ligstoelen. (die heerlijke zetels zijn loei-zwaar, zijn door alle deskundigen afgeraden, maar wat liggen ze lekker). Na een uurtje of wat luieren in de stoel met de e-reader in de hand, is het tijd voor een ontbijt. (ik lees nu Het Bureau van Voskuil, prachtige lectuur, maar alleen als je veel tijd hebt, 600 pagina’s per deel, 6 delen.)

Drie crackers met verantwoorde jam, suiker- en smaakvrij. Een kop heerlijke thee wordt weer in het ochtendzonnetje genuttigd, het is inmiddels al 07.30. We zien ineens twee giraffen vol belangsteling naar ons ontbijt kijken. Op een gewonen camping notabene!
In de pijp gaat het eerste vuurtje, met heerlijke tabak uit Maputo Mozambique. Heerlijk ontspannen is er volstrekt geen plan, geen reisbehoefte, ook geen idee hoe we verder gaan.

We hebben nu vijf dagen Nelspruit Zuid Afrika achter de rug, hebben shoppingmalls gezien die zouden lachen om de beste AH, hebben de stad een aantal malen doorkruist, dus we willen terug naar de natuur. Of zoiets. We gaan naar Kruger Park, een onbetwist hoogtepunt. We hebben andere parken gemeden, vanwege kosten, hier gaan we alles uit de kast halen. Lang blijven. De rit naar de Malelane ingang duurt een uurtje en Bully rijdt als een vorst nadat de olie is vervangen, nieuwe schokbreker, nieuw raam en € 800 op de rekening is gestort. Héérlijk zo’n ritje van een uur. We rollen de ingang in en parkeren bij de eerste overnachtingsplek.

Het is pas 14.00, maar we rollen het kleed uit, stellen onze stoelen op relax en nemen de avondmaaltijd van gister als lunch voor vandaag. Een curry van lamsvlees die gisteravond twee uur heeft staan pruttelen. Een koud biertje Laurentina uit Mozambique, een beetje donker maar niet zoet, completeert de maaltijd. Onze eerste vogel dient zich aan: de kuifkophoutkapper (tenminste, dat zegt het Afrikaans vogelboek. In de Afrikaanse beschrijving staat dat deze het geluid van een kapotte wekker maakt, inderdaad. Hoe mooi die Afrikaanse taal is, hoe beeldend zoiets wordt verteld. Heerlijk.

Inmiddels is het een honderdtal pagina’s verder en een uurtje of wat later. Trui maakt een mooie salade voor zichzelf, ik stook de braai op met een stuk [blauwwildebeest]. Het smaakt naar runds, is iets pittiger en vooral stevig. Een biertje erbij om het langzaam donker te zien worden. het is inmiddels 18.30 uur en het is gewoon pikkedonker buiten. Nog wat buiten lezen, het wordt frisser us de boeken gaan mee naar binnen en om 20.30 op z’n laatst gaan de ogen dicht. Doodop, voldaan, na zo’n echte vakantiedag.