Serengeti

De waarschuwingen vooraf waren duidelijk: peperduur en een hele slechte weg. Het bezoek was dus uit mijn programma geschrapt, had dit met argumenten aan Trui uitgelegd en toch waren we ineens bij de gate. Of we voor dit park maar even $ 300 wilden betalen. Gretige visacard teminals stonden hongerig te grommen. Er waren drie belangrijke aanvullende bepalingen voor dit in hun ogen laag lijkend bedrag: wegwezen binnen 24 uur, maar niet rijden na 19.00 uur en niet kamperen. Het optelsommetje bracht ons om 06.00 bij de gate, want dan gaan ze open. Maar het is Africa en de  baas zou er binnen 1 minuut zijn.,,,,, Om half zeven tuffen we $ 300 armer de gate door. Het ochtendlicht brengt ook de meest mooie dieren naar buiten. De wildebeest, honderden nee duizenden zebra’s, olifanten en giraf nog voor de ochtendkoffie.

Het traject is bijna 200 km en je rijdt met de wetenschap dat, wanneer je na 19.00 uitcheckt, je een tweede maal $ 300 betaalt. Dit was Trui voldoende serieus ingepeperd. Aanvankelijk niet sneller dan 20 km/uur, maar met deze snelheid halen we het gewoon niet. De wegen zijn echt slechter dan slecht, het is alleen maar wasbord en op geen enkele snelheid kunnen we het rammelen van de truck voorkomen, we kunnen ons helemaal niet meer verstaanbaar maken in de bak, zoveel lawaai.

We maken kennis met de familie TseeTsee, een giga-grote familie met een uitgesproken voorkeur voor ondergetekende en een hekel aan Trui. Ze zien er uit als de dazen die het paarden zo lastig kunnen maken. Ze steken dwars door een dikke spijkerbroek. Je ziet blauwe lappen rondom de dorpen hangen, dit is om de familie TseeTsee aan te trekken, want wee je gebeente als je in hun territorium iets blauws draagt, dat is een uitnodiging voor ze. Ze lijken zich niets aan te trekken van een forse tik, integendeel, ze lijken dan hun harpoenen nog eens steviger is dat malse vlees (van mij en niet van Trui verdomme) te gooien. Kortom, de huidige score is 70 voor Geert 0 voor Trui. De dag daarna ben ik én verkouden én gewoon misselijk. Zou het er iets mee te maken hebben?

Het landschap is adembenemend, het is Afrika uit de natuurfilms, het is een afwisselend leeg landschap met vergezichten dan wel een bijna jungleachtige, ondoordringbare groene kluwen. Je stopt, je moet wel, omdat een familie olifanten oversteekt. Vader en moeder inclusief een kalf. Indrukwekkend en sloom steken ze de stoffige weg over, onderweg zich nog douchend met los zand. Zo vader zo zoon denken we, als we zien dat de babyolifant een beetje waggelend zijn vader imiteert met het zandgooien.

Dan komen we op een vlakte die alleen maar door dieren wordt bevolkt. Niet enkele maar duizenden wildebeesten zien we dichtbij en veraf. Samen met duizenden zebra’s en nog meer antilopen omvatten ze ons gezichtsvermogen. Ze vormen de silhouetten op de horizon en zijn in alle pracht en praal op 10 meter afstand bijna aan te raken. Om 06.30 vertrokken, het is nu 12.40, tijd voor een echte lunch.

De lodges zijn hier nogal uitnodigend. We kiezen voor de Serengetti Sarena Lodge. Met open monden kijken we vanuit onze schommelstoel op de veranda, naar de vogelpracht. De vogels dringen zich als het ware aan ons op. Prachtige kleuren, grote snavels, lange staarten, maar heel weinig daarvan vinden we terug in ons vogelboek. Trui telt zo maar, voor haar, 20 nieuwe soorten. Een soort toekan biedt zich op minder dan een meter aan. De lunch is geweldig van smaak, het biertje precies koud genoeg voor mij en de Robertson Chardonnay uit Zuid Afrika doet Trui bijna besluiten hier te blijven kamperen. We vragen naar de kamertarieven, gewoon uit belangstelling en horen dat die ongelofelijk meevallen (volgens de receptie). Een tweepersoons kamer is er al vanaf $ 740, maar dan heb je wel drie maaltijden inclusief…… We rekenen $ 50 af voor de lunch (dat is ons hele dagbudget) en kruipen met een licht ongeloof weer achter het stuur. Zeg even 10 dagen een lodge, is $ 7400, plus daarbij de parkfee is $ 8500.  Ongelofelijk,  niet meer van deze wereld lijkt het, maar er is nog maar 1 kamer beschikbaar.

Wildebeest, zebra, olifant, gazelle, hartebeest, giraf, jakhals, hyena, nijlpaard, leeuw, cheeta, stastokje, wild zwijn, struisvogel en gieren staan op het middagprogramma. Met name de cheeta’s die lui onder een boom liggen maken indruk op ons. Van 0-80 in enkele seconden, maar zie ze daar liggen, een kluwen staarten en gevlekte donsachtige vellen. We tellen er drie, maar evengoed kunnen er een paar meer liggen. Verder zien we een aantal jeeps stilstaan en we voegen ons bij hun. We parkeren de truck op een goede zichtplaats, kruipen uit ons bovenste safariluik, leggen ons een beetje ruggelings op het dak en wachten af. Twee groepen leeuwen liggen luid te snurken. Bij elkaar vijf of zes stuks, maar er is geen beweging te bespeuren. Ik roep, vraag of Trui een dansje doet, maar er is niets dat hun rust doet verstoren. We hebben dus de leeuw gezien, maar hoe, gewoon lekker slapend. Geen gebrul, geen stoere koppen, alleen maar luie lichamen.

Pas om 18.30, een half uur voor onze tijd afloopt, melden we ons aan de volgende gate. We mogen officieel niet overnachten in het park, maar omdat we claimen elektrische problemen te hebben, staat het men ons oogluikend toe. De temperatuur is echt koud, ik vergis me in deze zalige frisheid en loop een heuse verkoudheid op. We slapen als rozen.