Rwanda, brief aan de President

Geachte Mr Kanaga,

We zijn kort in uw land geweest maar hebben ons verbaasd. In hoofdzaak over twee zaken: de genocide van 1994 met één miljoen dodelijke slachtoffers en de wijze waarop we het land aantreffen, krap twintig jaar later.

Als toekomstig auteur van mijn epos over Macht & Ego, Ego & Macht, uit te geven in 2023, verbaas ik mij op geen enkele wijze meer over de mens. Waar het dier doodt om te eten, doodt het specimen mens (waar ik ook toe behoor) om andere redenen. De belangrijkste, ziekelijke overwegingen om anderen te doden zijn, naar mijn mening:

• De wens om macht uit te oefenen.
• Het ego in discontact met de mind.
• De angst om zelf overheerst / gedood  te worden.

We hebben begrepen van het bezoek aan het Genocidemuseum in Kigali dat de genocide van april 1994 geheel geregistreerd was. De aanval op het vliegtuig van de president, april 1994, was het teken te beginnen met deze moordpartij. Iedere Tutsi was vooraf al geregistreerd, een soort doodvonnis op basis van hun afkomst.
Wat maakt het verschil tussen twee mensen, de een Hutu, de ander Tutsi? Wat maakt het verschil tussen een Jood en Christen, tussen Serviërs en Kroaten? Tussen zwarte en witte mensen? Is niet juist het verschil van afkomst (en daarmee van geloofsovertuiging en/of kleur) het aantrekkelijke van ons specimen? Leeuwen gaan met leeuwen om, niet met antilopen. Witte mensen gaan met zwarte mensen om, omdat het aantrekkelijk is te leren van elkaars verschillen.

-Hoe bestaat het dat, wanneer duidelijk was dat er op rassenscheiding werd geregistreerd, niemand van de toenmalige regering heeft begrepen wat de gevolgen daarvan zouden kunnen zijn?
-Hoe is het mogelijk dat, toen bekend werd wat de omvang van de genocide was, niemand van de United Nations heeft ingegrepen? Dat Kofi Annan ruiterlijk toegeeft fout te zijn geweest omdat wel de informatie voorhanden was, maar geen enkele hulp is geboden?
– Hoe kunnen vrienden van verschillende afkomst, elkaar vermoorden. De kinderen van hun beste vrienden vermoorden. Hoe kunnen echtgenoten van verschillende afkomst hun vrouw vermoorden om deze reden?

Natuurlijk bent u even verbaasd als wij dat zijn, heeft u als rechtschapen mens geen passend antwoord voorhanden. Het is geen Rwandese zaak zoals blijkt uit de cijfers, Afghanistan (1 miljoen mensen vermoord), Servië (500.000 mensen vermoord), Wereldoorlog Twee  (11 miljoen mensen vermoord). Deze feiten hebben zich allemaal afgespeeld toen uzelf of uw vader nog in leven was! Zo kort geleden, en we zien in de Arabische staten een soortgelijke dreiging. Hoe kunnen we deze gezamenlijk nog afwenden?  Alleen door de oorzaak van dit menselijk falen te achterhalen, door te begrijpen wat ons specimen over die gekke grens helpt. Maar wie heeft daarover een oordeel wat zou kunnen leiden naar het voorkomen van dit soort zaken in de toekomst. Het antwoord verwacht ik van leiders van uw formaat. Rwanda als voorbeeld voor een nieuwe wereld, voor een gezamenlijk Afrika, met u als leider. Met als belangrijkste boodschap een antwoord op bovenstaande vraag, hoe dit in de toekomst te voorkomen.

Dit brengt ons op de tweede vraag: hoe is het mogelijk dat, twintig jaar na deze genocide er een zo prachtig land is ontstaan als Rwanda? We leggen dit even uit. We reden van het platteland naar Kigali, uw hoofdstad met inmiddels 1 miljoen inwoners. Een wéreldstad met een schitterende infrastructuur, prachtige wegen, systematisch genummerde straten, prachtige huizen en een bruisende economie. Umuganda, waar elke vier weken IEDEREEN, ook uzelf, de straten opgaat om de steden schoon te maken. Met als resultaat een fantastisch schoon land, maar Nederland een voorbeeld aan kan nemen.
Cruisend door het platteland zien we de oude leemhuizen gecombineerd met bakstenen huizen, beiden verdienen aandacht en krijgen dat ook. De wegen worden omzoomd door geel bloesemende bomen, het land lijkt voor 99% in cultuur gebracht. Het land is rijk, vol van gewassen, gevoed door die knappe vergevingsgezindheid. Als we de rode aarde zagen vóór het bezoek aan het Genocidemuseum zagen we gewoon rode aarde. Daarna lijkt het op het bloed door de genocide aangericht, vermengd met die rijke aarde. Als wij Muzungu, er al zo naar kijken, hoe kijken de slachtoffers van deze genocide hier dan naar?

Uw mensen kunnen leven van de genade van de aarde, er zijn genoeg voedingsstoffen voorhanden om niemand honger te laten lijden. Er is een ziektekostensysteem waar iedereen gebruik van kan maken, er is hulp voor de allerarmsten. De scholing is gratis tot en met de universiteit (maar dan moeten de punten ook hoog genoeg zijn) Dit land heeft een voorsprong op de meeste andere Afrikaanse landen, ondanks of misschien wel dankzij deze genocide, zoals Duitsland een voorsprong heeft opgebouwd door de opbouw van haar beschadigde rijk na de oorlog.

Het antwoord dat wij hebben bedacht ligt dicht bij uw leiderskwaliteiten. Vanaf 1994 heeft u een intensieve bemoeienis met de politiek en bent u daadkrachtig aanwezig geweest. Tot en met 2017 bent u de leider van dit prachtige land. Heeft u, volgens ons, gezorgd voor deze sociale en economische ontwikkeling. Heeft u de basis gelegd voor de acceptatie en vergeving van 1 miljoen moorden. Afrika en de wereld verdienen het dat uw kwaliteiten zich ook buiten Rwanda gaan manifesteren. Onze vraag is tevens een uitnodiging.