Mijn grens en daar voorbij

Oud genoeg om mijn grenzen te kennen? Blijkbaar leer ik ook daarover elke reis en elke dag. Ons daggemiddelde van deze trip, 6 weken en 5.000 km, brengt onze dagteller op 110 km per dag. Niet veel zou je denken, niet veel in vergelijking met Racy Rosy and Willem Whip (onze Twiga vrienden), maar per dag kun je hier een fors aantal uren mee bezig zijn. We bezoeken een stadje, drinken een chique koffie en choco of thee, wandelen wat, doen een boodschapje en de dag is alweer voorbij. Soms zijn we wel 6-8 uur actief in de auto en hebben we 50 km maar net gehaald.
Maar, vooral als we witte weggetjes op de kaart, de binnenwegen nemen die meer-en-meer geplaagd worden door rotondes en verkeersdrempels kan ik het in eenmaal ‘gehad’ hebben. Bij de meer normale mensen is dat een fase. Zo van ‘joh, laten we een plekkie zoeken tussen nu en een uur’, bij Geertmans is dat anders, zo ervaarde ik deze reis. En inderdaad, gister had ik het ineens te pakken. Aarzel dan ook geen moment een weide pad in te draaien waarvan we niet wisten waar dat uit zou komen. In ons geval bij een heus hek met een tiental vriendelijk kijkende koeien en verbaasd kijkende kalfjes in elk formaat.
Goed, wij parkeren de auto op dat pad, dat stijl, écht stijl omlaag gaat. Normaal helpen 5 cm plankjes onder de banden ons prima om de scheefstand van Bully op te lossen. In dit geval waren planken van 30 cm dikte nodig. Tja, dan maar accepteren dat we schuin staan, immers Geertmans heeft geen zin meer om te rijden en dan is dat ook METEEN actie.
Omdat het een smal weidepadje was, blokkeerden we het pad voor een eventuele boer. En, ben nou eerlijk, welke boer komt na 17.00 nog naar zijn koeien kijken? Toch! We rekenden buiten de waard. Een giga tractor met een enorme bak erachter komt aan tuffen als ons kookpotje, liefelijk Fred genoemd naar die nieuwslezer Fred Emmer, als ons kookpotje net staat te pruttelen
Hij stapt uit dat enorme voertuig en we kunnen niets anders bedenken dan ‘Ook een biertje soms?’ ‘Ja, goed zegt William, alleen als jij er een meedrinkt.’ Aan geen dovemans oren gezegd en even later leuteren we op ons beste Frans de ene volzin na de andere. Moeder gehandicapt, 300 vleeskoeien, trouwplannen over 2 jaar, kortom een heerlijk uurtje leuteren terwijl zijn tractor dreigend stationair blijft draaien. Hij wilde alleen maar kijken wat voor volk er op zijn padje stond en vond ons niet onaardig zoals bleek.
‘Houden jullie van sterke drank?’ werd dan ook met enthousiasme ontvangen, waarop hij voorstelde eerst thuis te gaan eten om daarna terug te komen met een fles eigen brouwsel. Uurtje later is William terug, in één hand een glaasje met sinasappelpartjes, de andere hand een fles van zijn ‘moonshine’ met een met de hand geschreven etiket. ‘Hoeveel procent alcohol?’ werd met een schamper ‘beaucoup’ beantwoord. En ja hoor, we praten nog een lekker uurtje door onder het genot van een heerlijk drankje. Per brouwsel 12 liter wijn, 1 fles cognac, 1 fles witte Martini, sinasappelschilletjes en een fles Tripplesec….
Het geheim was een plantje spirula blabla, dat natuurlijk alleen in zijn weiland groeide en dan het hele spul een aantal dagen laten gisten. Drogen, filteren met een heerlijk drankje als resultaat Maintrann. De fles werd eer aan gedaan, we zouden moeten slapen als roosjes, maar dat pakte anders uit.
Omdat Bully zo scheef stond moest ik een elastische spin vastmaken aan de deur van de badkamer, die om me heen slaan, om niet constant naar beneden te rollen. Het slapen was een ramp, waardoor we s ’morgens al om 07.00 uur, brak van het slaapgebrek en met een rode striem rondom mijn sixteen-pack, van de elastische spin, onderweg zijn gaan naar Bert en Ria die we zouden ontmoeten bij ESA (European Space Association), een plek met tientallen schotels die het luchtruim in de smiezen houden, satellieten controleren in hun baan om de aarde.
Een warm weerzien, onder de eerste druppels van onze reis. Zowel geleerd dat mijn grenzen aangeven misschien toch beter in fases kan, maar wanneer dat onverhoopt niet gebeurd leuke ontmoetingen gerust plaats blijven vinden.