Al voor tien uur

Al voor tien uur in de ochtend:
– een wild zwijn voor de auto. Met het gevoel dat ik meer schrok, dan dat onverstoorbare en compacte zwijn. Vol in de remmen, hij verbaasd, ik opgelucht.
– worden we aangesproken door Christoffe, bakker en patissier. Rijdt in een spierwitte, kostbare S4 Audi. ‘Ik droom van zo’n auto als die van jullie, willen jullie heel alsjeblief met me naar de zaak komen. Voor een petite café en croissant (die overigens waren uitverkocht) en wat verhalen?’ Natuurlijk willen we dat en zitten even later in het kleine achterhuis van Christoffe, zijn vrouw, drie kinderen en een loeizware hond. Ze hebben de zaak te koop staan, zijn lichamelijk en geestelijk uitgeput en willen een wereldreis gaan maken met een echte reisauto. Na de verhalen gaan we verder, volgepakt met twee stokbroden, een pizzabrood en een reusachtig pain de campagne van 30 centimeter doorsnee. Vandaag brooddag…. En morgen ook.
– tellen we 1457 platanen, onafgebroken langs één binnendoor wegje. Sommige recht en rank, de meeste vol knoesten, met hun geschoren bast. Trui telde er 14 minder dan ik. Maar ik overdrijf dan ook graag.
– komen we er achter dat we onze Marokkaans-Spaanse gasfles niet hebben laten vullen, terwijl dat in Frankrijk nergens kan. Hebben we nog een Nederlandse fles, die hier ook niet gevuld kan worden. Trui wil niet wéér een ander type gasfles en gaat voor, zoals zij het zegt, ‘het avontuur’. Met houtjes een kampvuur, daarop een keteltje voor warm water en het koken. Beloofd wat te worden.
Het is pas 10.00 uur, de dag heeft vast nog veel moois voor ons in petto.
– Om 14.00 stoppen we bij een Aldi. Eindigt ook mijn mannelijkheid. Mevrouw koopt, zonder overleg, een nieuw dekbed Aldiprijs € 24,95 wat tot daaraan toe is. Maar het is volop bedrukt met aardbeien, met aardbeien zeg ik, dat wat zonder aardbei is is zelfs roze. In die stoere truck een rood-aardbeien-roze dekbed. Als zij triomfantelijk de nieuw aanwinst toont blijkt de heer Aldi ook nog een aardbeiengeur toe hebben gevoegd. Onze stoere Bully is veranderd in een gigantische aardbei…..
– Sterk geel gekleurde koolzaadvelden, ingeplakt tussen al dat prille groen. Het is een schilderij, eentje waar je nooit genoeg van krijgt.
– Om 16.00 stoppen we en maken we bivak. Langs de Tarne, nog een kilometer of tien verwijderd van de Gorge de Tarne, Trui beentjes in de zon, Geert in de schaduw. Glaasje sherry voor de reizigers (een miskoop omdat we dachten witte wijn te kopen), stukje overheerlijke kaas en droge worst. Na afloop blijkt één glaasje er drie te zijn geworden, teveel om de beloofde romantische avond invulling te geven.
– Om 19.00 ontdekken we onze Afrikaanse gasfles, een redding, maakt Trui-lief een kaasfondue (zei het met aardbeienlucht), drinkt zij zelf een mooie Sauterne, terwijl de baas een flesje Chardonnay van Paul Latour aanbreekt. Beiden hebben een aardbei aroma, maar dat terzijde.
– De dag ten einde, buik en neus vol, op naar een aardbeiendroom. Foei Trui, wat doe je een man aan?
zo schaamteloos, daarom geen foto’s.