Het gaat over hout

Of zo iets. Dat begreep Trui-lief van een Spaanse mevrouw. Trui heeft mét succes, Espagnol basico uno y dos gevolgd, heeft oneindig meer aanleg voor deze taal dan ik. Samen met Hans Franz heb ik geprobeerd 10 lessen Spaans te volgen als voorbereiding op een fotoreis naar Cuba. In ons geval haalden die lessen niets uit: Cubaans Spaans leek evenveel op Nederlands als die mooie Friese taal. Iets met hout, morgen om 11.00 uur op 100 km noordelijk.

Al wekenlang zag ik uit naar de eindeloze barretjes met Fruits de Mer in San Sebastian. Maar Trui benadrukte dat die barretjes het eeuwige leven hadden en ik dus beter naar Burgi kon gaan, naar iets met hout. Haar wil is wet, om wat voor bizarre reden dan ook…… Het werd de dia de la Almadia, waar jonge mannen in kledij een bomenvlot aan elkaar knopen en daarmee de rivier bevaren. Was het vroeger honderden kilometers naar Zaragossa met eindeloos veel aan elkaar geknoopte bomenvlotten, nu waren het er tweemaal twee.

Het dorpje heeft 1.200 inwoners maar op de 30e april, dit jaar 25 jaar geleden, breidt dat aantal zich uit naar 5.000 mensen. Dit is het hoogtepunt van het jaar, hiermee staat Burgi op de nationale kalender, zoals ook te zien was aan de TV en cameraploegen. De avond vooraf is die opgewonden spanning er al. We drinken een lokaal anijsdrankje ‘tipico Burgi’, luisteren naar een band die precies slecht genoeg is voor de wellicht 50 luisteraars die pas tot applaus kunnen worden aangezet als wij, die buitenlanders, het voorbeeld geven.
Op de dag zelf explodeert het dorp. We zien hoe de boten aan elkaar worden gekoppeld, zien de traditionele kledij en merken de verhoogde hartslag. Als een speer naar de waterval, waar uren later, de twee houtvlotten zonder problemen de stroomversnelling trotseren. Afijn, het basico Espagnol heeft prima gewerkt, ben ik dankbaar voor. Morgen wellicht afscheid van Spanje en op naar Frankrijk, naar Lourdes mogelijk?