Eenzaam en toch veel aanloop

Twijfelachtig of we zouden overnachten in de stad of op het platteland. De keuze tussen het heerlijke rumoer of de rust van voor je uitkijken. Was het eerst de stad, maar na een verkenning tussen kleiner dan kleine straatjes, de rook van de buitenoventjes, de mierzoete thee, toch de keuze van doorrijden. Begaan we de fout om te zoeken. Vinden we dus niks. Zien we dat in, stoppen met zoeken en we wordt ons een snelstromend riviertje aangereikt. Nog een paar uurtjes zon, dus stoelen uit en lekker lezen.

Het eerste bezoek is de familie geit. Niet eentje maar een kudde die terug wordt gebracht, inclusief herder en exclusief hond. We zien nergens honden bij de kuddes? We staan bij een doorwaadbare plaats, dus een kudde koeien is ons tweede bezoek. Omdat we een soort van grasachtig vloerkleed hebben liggen, blijkt het een aantrekkelijk alternatief naast het droge gras waar ze de hele dag op hebben staan kauwen. We wijken af, worden bekeken door mens en dier. Vervolgens krijgen we de schapen op bezoek. Bezorgd om het heerlijk bereide gehakt door Trui-lief, houden we ze scherp in de kieren. Wol hangt achteloos over de flanken, het lijkt alsof ze deels zijn geschoren. ‘Genoeg voor één trui, laat de rest maar hangen. Zoiets?’ Elk schaap stinkt voor tien, maar ons gehakt (een heerlijke bami-schotel) gaat in de juiste bek.

Waar je normaal geen aandacht aan besteedt, wordt op reis als je in je rust bent ineens bijzonder. Gewoon je verstandje verkijken naar een paar beestjes. Na de maaltijd de laatste gast: twee uitermate en vooral vriendelijke politiemannen die zeggen te waken over onze veiligheid. En deze plek niet veilig genoeg vinden. Ondanks onze zwaarwegende argumenten, adviseren ze ons naar een dichtbijzijnde benzinestation te gaan, dat zou veiliger zijn? Nou ja, de zon is onder, we zitten nog een uurtje voor het slapen gaan, Why Not?

Om daar de volgende ochtend pa en ma kip onder de truck vandaan te zien komen, met zeven dagoude kuikentjes. Trui weet niet hoe snel het oude brood bij dat gevogelte te krijgen. Een gekakel van jewelste. Genoeg aanloop voor een dag. Up naar Meknes. Waar we een vrouwen met vrolijke hoofdeksels zien planten. Duizenden plantjes voor tientallen dames, beschaamd lachend en vrolijk vooral.