Beneficio

Fase-1 De saxofonist uit Israel wees ons er al op, een dorp met vrijbuiters. ‘Maar pas op, de meeste mensen daar zijn gek, zijn op je liefde en geld uit, dus blijf erbij…’ Beneficio staat op geen enkele kaart, speciaal daarvoor hebben we een streekkaart gekocht maar nada. De plaats waar het in de buurt zou moeten liggen hebben we snel gevonden. Maar dan. De tabaccoman, alleen papieren sigaartjes van € 0,20, zegt de streek op z’n duimpje te kennen, maar geen Beneficio. Hij probeert Google, maar ook onvindbaar. Yes, dat is pas een plekje, als je NIET door Google wordt gevonden. Maar later blijkt dat het ook aan zijn ingave zou kunnen liggen ‘Hippycommunity Beneficio’ zou wel gevonden kunnen worden?

Fase-2 We hebben het in feite al uit de kop gezet, als niemand het weet, hoe zouden we er dan moeten komen? Maar die geweldige chocolademelk, of warme chocoladevla zoals Trui-lief dat noemt, hadden we nog tegoed. En op dát plekje staat een Nissan reisauto, zeer alternatief, met een Duits kenteken en de bewoners zijn gekleed in zwart, duidelijk net zo alternatief als hun voertuig. Jonge vent met zijn jonge moeder en een mannelijk aanhangsel, alle drie aan het bier en aan hun vloeitjes te zien, niet vies van een forse joint. Kijk, dát soort mensen weet natuurlijk wel waar we Beneficio kunnen vinden! ‘Ik heb er gewoond, een paar jaar lang’ zegt de hippie-moeder ‘maar de mensen zijn er gek en soms ook gevaarlijk…’ Precies de plek waar we ons zouden kunnen thuisvoelen leggen we uit. Zoonlief, wellicht 25 en al 10 jaar hier levend, schetst de route uit, maar dan nog blijkt het lastig met aanwijzingen als ‘een bergwegje, maar pas op wel links, want rechts af dan kun je niet meer keren en dat is doodlopend….’ Hoe graag willen we naar Beneficio, vraag je je dan af. Maar het is de gekte die overneemt, ratio gaat weg, het is een soort verlangen naar iets wat je niet kent maar wel wilt leren kennen. Merkwaardig.

Fase-3. Een stelletje alternativo’s staat met de duim omhoog. Hij met rastahaar (Trui ruikt haar hash-kans) en met het kruis van de broek op straatniveau. Jay heeft blauwe ogen en rode haren, een ware Viking, ware het niet dat hij uit Italië komt. We vragen waar ze naar toe gaan en zoals de oplettende lezer inmiddels al wel heeft vermoed: naar Beneficio. ‘Het is een grote truck en een heel klein weggetje’ horen we in Italiaans-Engels en naar goeder gewoonte, mezelf altijd overschattend, neem ik niet de moeite om 4×4 in te zetten. Toch mooi, hoe dat feitelijk al dit moois, al dat we zoeken, feitelijk zo wordt aangereikt. We horen dat ze een aantal jaren daar al wonen, afwisselend naar andere landen reizen, maar dit wel hun basis is.

Fase-4. Het weggetje is maar net breed genoeg, met gemene grote rotsblokken die zich verbergen in het struikgewas, van die stiekemerds, die je hele wiel aan flarden kunnen rukken. Gelukkig kunnen we door onze gids vaart blijven houden en komen we op het wasbord-deel. De huisraad wordt weer even herschikt, we horen geen glasgerinkel, het wordt een ultieme test voor de kostbare keramieken Villeroy en Boch borden ( € 0,50 elk), maar we komen er. Op een groot parkeerterrein waar we een prima plaatsje aan een stromend beekje hebben. Het is 16.00, het is genoeg.

Fase-5. Trui snuift de energie op en wil meteen de berg beklimmen. De parkeerplaats is het startpunt, en hoe hoger je komt, hoe ouder de nederzettingen zijn. Tentdoek, zeil, baksteen (delen), afval en zelfs een heuse tipi. We wandelen onder de begeleiding van Jay omhoog en hij wordt door iedere rasta-friend huggend begroet. Ergens halverwege stellen ze een rustplaats voor en hoor ik gemompel over hash. Bergopwaarts was Trui-lief zo nuchter als een konijn, maar dan slaat de hash toe. Het begint met een paar grinnikjes, gevolgd door uitroepen als ‘Oh Geert, ik kom naast je zitten, dan voel ik me veilig….?’ om te ontaarden in lachsalvo’s en een heuse aanval van permanente slaap. Met mijn hand hou ik haar broekband vast, corrigeer de misstapjes bergafwaarts, aanhoor haar nieuwste inzichten om ze vervolgens horizontaal te parkeren in de Tweede Kamer.
De avond is nog jong.