Zuid spanje, plaatsje onbekend

Op bezoek bij lieve vrienden Y&C (we houden hun namen even weg van het web). Ze zijn de trotse beheerders van een 3 ha groot landgoed. Kippen, eigen waterbron, uitzicht op de Middellandse Zee en zo’n 15 kamers en 5 verschillende vuurplekken.
Een open binnenplaats laat de sterren fonkelen in je glas. Een houtvuurtje verwarmt voeten en benen, het fijne gesprek je hart. Een bijzondere plek waar een droom wordt uitgevochten. De droom van een actief alternatief centrum voor hun beiden. We worden op de hoogte gebracht van de ups- en downs. Alhoewel de uitgangspunten goed zijn, valt het toch zwaar om het centrum vol te krijgen.
C. leidt ons rond in zijn achtertuin. Erosiemonumenten, diepe baaien met waanzinnige stranden, samen met hun bijzondere bewoners. Bewoners die soms weken, maar vaker jaren op dezelfde plek blijven, afgesloten van de wereld. “Ik zou niet kunnen overleven in jullie wereld van Babylon.” Ze is ongekleed, tanig en gespierd, bijna een anatomisch model zo lijkt het. Haar honden haar grote vrienden, ondanks het feit dat onder mijn ogen, en te laat onder die van haar, een stuk schuimmatras van een vierkante meter aan stukken wordt gevreten.
We besluiten de rondreis in een hot water pool. Water van 50 graden komt diep uit de aarde, gaat van bassin naar bassin, steeds een fractie koeler. In elk bassin houden de Spanjaarden hun wedstrijd snelspreken. Ondanks de prachtige sterrenhemel, de bijzondere plaats, is er geen enkele sereniteit. Trui krijgt het aanzoek of ze het kind van haar buurman in de pool zou willen baren. Verder niets bijzonders.
Dag daarop is van sereniteit inderdaad geen sprake. 24 uur lang satésaus op het toilet. De volgende dag weer 100% en voorbereid om afscheid te nemen. Afscheid nemen toont het ‘profiel op de reizigersziel’. Het is belangrijk om dat steeds weer te kunnen. Zo veel leuke, boeiende mensen, maar reizigers willen meer zien, meer onderweg zijn, moeten dus goed afscheid kunnen nemen.
Tegen drie uur vertrekken we, vol van ideeën en gevoelens over Y&C. Maar met dat onverklaarbare gevoel dat reizen voor mijzelf iets is dat je alleen met je partner doet. Ben je bij vrienden, hoe lief ook, ben je op bezoek en niet op reis. Gek toch?