Niet gebroken

150818 niet gebroken.
Al bij binnenkomst mompel ik twijfel en wellicht met een onheimich voorgevoel, over die spekgladde vloer in het zwembad- saunacomplex. Het lijkt dan later de Goden verzoeken, als ik in het saunadeel nóg een keer mijn voorzichtigheid daarover uitspreek en keihard onderuit ga op een spekgladde trap. Ik weet de rvs leuning nog vast te houden, maar mijn hand glijdt weg. Ik breek mijn val, maar hoor een scherpe krak in de rechter schouder. Het schiemert voor de ogen en ik struikel naar een rustbank, best flauw van de pijn.
Meteen is duidelijk dat niets is gebroken. Met een hand aankleden is even lastig, de rechterarm kan en wil nergens naar toe. Koelen, arnica tinctuur en uurtje rusten lost iets op maar niet veel. Goede raad haal je bij een arts, dus hupsakee de taxi in en naar het ziekenhuis. Röntgen laat inderdaad geen breuk zien, arts: “kneuzing van de schouder en pees of spieren overrekt. Reken op 2 dagen in een mitella-sling en voorlopig geen auto rijden.” Daar gaan dan die laatste 2 weken Holland, wordt 100 Dagen Bestemming Onbekend ineens 86 dagen Bestemming Onbekend .
Kun je kwaad worden, op jezelf of de beheerders van het zwem- saunacomplex, maar daar heb ik mezelf het meest mee. Dus, zoals wij dat hebben afgesproken, gaan we over op Zen modus. Het geval onverstoord nemen zoals het is, zonder daartegen te vechten. Dat wil zeggen aan- en uitkleden alleen met de hulp van Trui maar meer gênant, ook de bips afvegen lukt niet helemaal zuiver zonder haar hulp. We krijgen onbeperkt gratis parkeren als geste van het zwem- en saunacomplex en beraden ons op de volgende stap.
– afwachten tot de schouder weer ok is. Nu kan ik de rechterarm niet zelfstandig horizontaal tillen, dus schakelen van de versnellingsbak (en dat ding geeft fors weerstand) is uit den boze. Duurt dit nog een week, of wellicht twee weken? Lastig om daarop te wachten.
– meteen repatriëren met de hulp van de verzekering. Nou, ondanks de dubbele verzekeringen blijkt dat nog niet zo gemakkelijk te zijn.
Gelukkig is Overlander Bert bereid om naar ons te komen met een personenauto die Trui dan weer terug rijdt terwijl hij Bully bestuurt. Goed om zulke vrienden te hebben. Toch?
Over het gehandicapt zijn met maar een bruikbare arm:
In Zen-modus gaat het over genieten, ook als het even tegenzit, laat ik me vanochtend uitgebreid scheren en de haren wassen door Trui. Heerlijk toch. Ik lees een Multi-katern krant met een hand. (al lastiger), maar als Trui bij de kapper is en ik een plas moet doen, dan wordt het spannender. In het winkelcentrum is een keurige toilet, maar die vraagt 50 cent. Dat geld zit in de rechter broekzak en mijn rechterarm zit in een mitella die professioneel is dicht geritst. De nood is hoog, de broekzak diep, Trui bij de kapper…. Een lieve mevrouw ziet mijn nood, betaalt zelf die 50 cent voor me en ik kan me bevrijden. De wereld is vol van lieve mensen.
We zijn snel opgehaald door Ria en Bert, waarvoor opnieuw dank. En staan nu vanaf 20 augustus in de buurt Millingen aan de Rijn, bij de radarpost bij Ooy. Op loopafstand van Twiga, op 10 minuten van onze eigen woning, die tot en met 31 augustus is verhuurd. Als we dit schrijven, 24 augustus, hebben we nog 6 dagen om op deze prachtige plek te blijven, of een andere plek te zoeken. Iedereen is welkom, brandhout genoeg voor een lekker kampvuurtje. Ons hoor je niet klagen.
Dit onderstaande verzekeringsverhaal alleen interessant (lijkt me) voor de Overlanders ic repatriëring.
Wij zijn oververzekerd en ondergeïnteresseerd. Lezen de polisvoorwaarden natuurlijk nooit zo goed als jullie dat doen, vandaar deze Europese Jungle als waarschuwing voor andere Overlanders.
Verzekering-1.
We zijn uitermate tevreden over Aveco. Zij hebben ons voertuig geaccepteerd waar andere maatschappijen dat niet wilden doen. Gedoe met gewicht en camper. Ik las in hun laatste mailer dat ze als extra de repatriëring van voertuig en reizigers (gratis) hebben opgenomen. Wat ik niet las is het naakte feit dat wij alleen een WA hebben afgesproken. Dus repatriëring niet aan de orde.
Verzekering-2
Mijn trouwe Rabobank, die ons nog nooit in de steek heeft gelaten. Doorlopende reisverzekering, al jarenlang. Tijdens de vorige reis hoorden we dat de langste reistijd 90 dagen mocht zijn, dus gaf ik braaf op dat we pas 8 weken onderweg waren. Helaas, de, polisvoorwaarden zijn veranderd maximaal 60 dagen, jammer dus.

Verzekering-3
Ziektekosten bij ONVZ, ook prima maatschappij. Omdat er röntgen gemaakt is, mitella is verstrekt, even een berichtje. Van belang was dat we op ons verzekeringskaartje aan de achterkant de vermelding hebben laten maken van de European Health Insurance Card. Kost niets, maar garandeert dat het ziekenhuis je niet meteen laat afrekenen en dat de verzekeraar dat doet. In ons geval waren die kosten laag, maar denk er maar niet aan dat er geopereerd had moeten worden.

Verzekering-4
ADAC. Gekozen omdat de ANWB te duur is en niet een echtpaar met twee (of 3) auto’s verzekerd. Ik leg het verhaal uit, mijn voorstel om iemand van Twiga naar Aurich te sturen met een personenauto die Trui terug rijdt, terwijl de chauffeur Bully terug rijdt. Binnen 15 seconden het antwoord: “Kein problem”. Na terugkeer de facturen overleggen en deze worden betaald.

Moraal voor de Overlanders:
– check de doorlopende reisverzekering, op maximale reistijd. Bij sommige doorlopers, kun je voorafgaand aan een langere reis dat melden.
– Overweeg een all-in verzekering, en beëindig de doorlopende reisverzekering.
– Zorg ervoor dat je verzekeringskaartje aan de achterkant die Internationale Service vermeldt. (is standaard niet zo)
– De Alessi verzekering is nog steeds de beste optie, alleen kostbaar (100 euro per maand) en verzekert niet in NL maar weer wel de repatriëring. Feitelijk vooral voor reizen buiten Europa aan te raden.
Dit verhaal met twee handen getypt, elleboog op de tafel en het het toetsenbord is bereikbaar. Goh, een meevaller.