Geert de Visser….

Hou mezelf voor zaken grondig aan te pakken. Ga dan ook naar de beste viswinkel in Arnhem, (Nijmegen heeft zulk een hoogwaardige kwaliteit niet) en laat me uitgebreid voorlichten. In stilstaand water, snel stromend water, geen gedoe met pieren, het moet leuk blijven. Ik ga weg met een volledige uitrusting mét beetgarantie en zonder € 180,00. Hiervoor een tas met twee vakken en een hengel met twee molens. (dat zijn die dingen waar de draad op zit). Een voor grote vissen, een voor het lichtere spul.

Alvorens te vertrekken laat ik me uitgebreid voorlichten door een plaatsgenoot, die al honderd jaar een visakte heeft en regelmatig in onze Rijn de vissen op het droge trekt. ‘Heb nog nooit een vis gegeten, maar het vangen is mijn therapie om even van huis te zijn.’ We kennen zijn vrouw, begrijpen zijn escape.
Aankoop: check. Uitleg: check. Instelling: check. Verwachtingen: matig.

Tijdens een drietal reizen experimenteren we met onze toch niet mis te verstane investering. In Zweden, waar de zalm je tegen de benen opspringt. In Marokko, waar jonge snotneuzen met alleen een haakje aan een touwtje de mooiste vissen laten spartelen en natuurlijk in Afrika, zowel aande Indische als de Atlantische Oceaan. Samengevat: onze investering heeft in vele uren en op vele continenten de nodige ervaring opgedaan.

Vandaag was het echt warm. We zitten in de Puy de Dome en rijden richting Mont Blanc. Die hete dag zoeken we een schaduwrijk plekje om even bij te komen, wat maar niet wil lukken. We holderdebolderen over minuscule zandpaadjes zonder iets van onze gading te vinden. Trui heeft haar coiffure laten bijkleuren (blind als ik ben zie ik nauwelijks verschil) waardoor het later wordt dan we willen. Tot we een te gekke zwem-visvijver zien die uitnodigend de warme dag kan afspoelen. Gratis toegang, koel water en in 10 minuten is de warmte vergeten.
Op het einde van de dag, we zijn weer helemaal alleen, zien we kringen op het water en horen de vissen plezier maken. Het is een drukte van jewelste. Mijn groene tasje tevoorschijn en de mystieke toer om haakjes aan onderlijntjes te krijgen. Het specialistenadvies was alleen maar kunstaas, van felgekleurd tot ingetogen grijs, een beste collectie. Onderlijn bevestigd (we hadden een luxe Menetou de Salon koel gezet) om te ontdekken dat de lijn niet goed uit de molen komt. Poging twee. Na alle gemene haakjes uit vervolgens de meeste vingers en ook de trui te hebben losgepeuterd, steek ik trots mijn sigaartje aan en bekijk hengel, molen en lijn. Sigaar te dichtbij en de lijn wordt doorgebrand . Nondeju. De vissen lijken zich ondertussen kostelijk te vermaken, de tijd dringt. Na poging 3 lijken hengel, molen en lijn compleet voor de aanval.

Grote zwarte vissen, ik schat 40-50 cm kuieren sloom door het water op minder dan 5 meter afstand. Wat een uitnodiging! Het werpen gaat soepel, ik kom precies tussen de kringen die door Vis & Co worden achtergelaten. Een klein uurtje later, 50/60 worpen later is de visstand nog onaangetast. Mijn rechterarm laat weten het genoeg te vinden, de hele procedure gaat in omgekeerde volgorde weer plaatsvinden en alles in groene tasje terug. Hengel driftig met 10W40 behandeld om het aangekoekte zout van vorig jaar te verwijderen en gereed te maken voor de volgende vangst.

Hier het dilemma: noch in Zweden, noch in Marokko, noch over het hele grote continent Afrika heeft ooit, ik herhaal óóit één vis trek gehad in mijn aas. Heb ik nooit, ik herhaal nóóit zelfs maar beet gehad. In lokale viswinkels koop ik het plaatselijke aas, laat ik me voorlichten over de mogelijkheden en steeds hoor ik ‘daar en daar vang je de meeste vis’. Ik ben rijk in de liefde, rijk doordat ik mag reizen, rijk doordat ik heerlijk kan genieten van een incidentele wijn en lekkere vis op het bord. Maar ik ben arm als het gaat om visjes aan de haak te krijgen. Vissen is dan ook niets meer of minder als een therapie. Gewoon om even van huis te zijn. Om de hand even niet op het stuur te laten rusten, maar op die hengel. En resultaten? Precies als bij het reizen, het gaat niet om de hoeveelheid vis, evenmin als over het aantal kilometers. Het gaat om de ervaring om even rustig zo’n spartelende vijver te bekijken.

Graag roep ik de hulp van viskenners in om mijn probleem te helpen oplossen. Ik ben op deze 100 dagenreis, tevreden met éénmaal beet. Toch niet teveel gevraagd?