Oostenrijk en Zwitserland achter ons, nu Italië
Merkwaardig, het verschil tussen Trui en mij. Ik vraag als we Oostenrijk een stukje hebben gedaan ‘zou je het plezierig vinden als je twee jaar alleen Europa zou doen?’ ‘Best wel,’ is haar antwoord. Ik erken dat Europa voor mij een beetje gefündenes Fressen is. Het is mijn drang als reiziger om op zoek te gaan naar nieuw. Nieuwe mensen in Nieuwe achtergronden, hoe mooi Oostenrijk ook is.
We ontmoeten feitelijk vooral mensen die al járenlang naar dezelfde plek gaan en daar geweldig tevreden mee zijn. Mensen die met hun kinderen al naar plaatsen gaan waar ze nooit genoeg van krijgen. Soms ben ik jaloers op ze, gelukkig niet te vaak. Mijn motorfiets heeft me op bizarre plekken in Europa gebracht, maar mijn wens is om (voor de 7e maal) Afrika op een andere manier te bezien. Gelukkig volgt Trui en is ze steeds blij verrast.
We hebben Zwitserland even aangedaan. Sankt Moritz hebben we eens bekeken, maar voor ons een dorp dat leger is dan Billingen aan de Wijn. Het wordt bevolkt door oudere homo’s met broeken in een kleur die net niet kunnen. Met een vrolijk overhempje met bijpassende shawl die quasi nonchalant gedrapeerd is om dat ouwe nekkie. De dames zijn allemaal poepiechicque en willen dat naar elkaar en de mensen in de winkels, ook graag zo uitstralen. Iets te bruin voor hun leeftijd, iets te veel goud en sierraden en de grimlach gebakken onder hun gecorrigeerde neus. Nee, voor ons is Sankt Moritz het net niet.
We besluiten langs het water te parkeren, scoren een café latte en een dubbele Jack (deze laatste voor € 24,00, duurder dan een camping) en meuren een gat in de nacht. Het weer is ons meer dan ten dienste, als we de Alpen overtrekken hebben we laaghangende bewolking, voor de overige dagen alleen maar 25 graden. Omdat we het best sfeervol vinden, een paar plaatjes van de wolken, bij deze update.
Wil er iemand reageren, ga dan naar contact, of schrijf op het bekende e-mail adres: info@why-not.nu
