Groen ruikt het….
Groen ruikt het.
Haar lange armen reiken tot ver over het zacht rimpelende water. Rekken zich lang uit onder haar groene ritselende rokken. Scherp getande bladeren boven haar maken de zon onbereikbaar. Vandaar. Vandaar dat reiken. Onze buren zijn hazelaar, beuk en eik. Vrijstaand en verwilderd in het zwijnenwoud, hun omgewoelde grijze aarde als waarschuwing voor ondoordachte picknicks. De eik groeit uit rots, als voor eeuwig verankerd in grijze, keiharde steen. Bemost door het groene dons van eeuwenlang onaangetaste rust. Een kruisbeeld uit 1570 als eerbetoon aan haar geschiedenis. Een Forge, een smederij was hier eeuwen geleden, vermeld een op de boom geprikt, in plastic verpakt handgeschreven briefje.
Okerkleurige steen in een verlaten kasteel, op kijkafstand trotseert ze weer en wind. De geelwitte tint wint het langzaam van de okerkleur. In het seizoen kamers voor € 75,00. Of de authentieke kamer voor € 145,00. Nu alle ramen gesloten, opgeschoten gras wacht op een scheerbeurt. Het begin van een wandelroute, langs een schitterend meer, barstensvol vis en met een visverbod. Elk jaar meer vis, elk jaar meer bekeuringen? Dan snappen de logica.
Bully spuit olie over het chassis, hulp kan pas over enkele dagen worden geboden. We sukkelen een ‘kasteelpad’ in en vinden weer zo’n bijzondere plek. Het geritsel van de bladeren en het geluid van stromend water is niet van elkaar te onderscheiden. We staan tussen twee verbodsborden op een heerlijke plaats. Vindt ook een kerende, vriendelijk groetende gendarme, waarschijnlijk gewaarschuwd door twee dikkerds, die ons een uurtje geleden met stuurse blikken minutenlang dreigend aankeken. Hardlopers passeren ons rennend en willen ons niet zien, ons niet groeten, we voelen hun jaloersheid dat zij niet zo brutaal als wij durven genieten van deze buitengewone plek.
Het is de rust van het niets hoeven, het al helemaal niets moeten. De zekerheid dat de Mercedes garage over een paar dagen het euvel kan verhelpen. Dat het een kleinigheid is, want Bully is goed, heeft alle onderhoud gehad en is nog zo goed als nieuw. Blijft nog minstens 900.000 kilometer bij ons. Warm verzorgd door Twiga.
Uitgebakken spekjes, risotto met algen (ja, algen!?), veel sla en een witte Sauvignon Wild Pig, uit de collectie van Appie Heyn, maken de avond af. Waarschijnlijk nog een rondje scrabble met een paar kleine glaasjes ijskoude en pittige Korn. Gustaaf Peek’s Godin en held onder het hoofdkussen met warme woorden van Kitty op de titelpagina gekrabbeld. Een dag zonder begin, zonder middenstuk, zonder duidelijk einde, waar de ondergaande zon een extra deken en kleine sigaar rechtvaardigen. Een dag die ons, witte zigeuners weer overtuigt dat reizen de meest gewone manier van leven is, dat dit gewone leven óns leven lijkt te worden. Nog maandenlang.
