Portretfoto workshop

Feitelijk hadden we de workshop portretfotografie in de Ardennen gepland om een definitief begin te maken van onze honderd dagenreis naar Bestemming Onbekend. Niet dat ik dol ben om mijn mening te delen met andere, met collega ‘amateur’ fotografen. Verre van. Iedereen immers gun ik zijn eigen ‘kunstenaarschap’. Is de fotograaf blij met z’n plaat, ben ik blij voor hem of haar. Maar vraag me potverdomme nou niet wat ik in de plaat van die ander ziet. ‘Opinions are like assholes, everybody has one…..’ Volgens Clint Eastwood.

Maar dan ben ik er toch en vind 8 Ollanders en 1 Vlaming op een mooie boerderij in Sommes en Leuze, eigendom van twee Ollanders natuurlijk. Marc is de Vlaming, dan zijn er ook Julia, Marijke, Els, Lucy, Hjalmar, Richard & Iman. Deze laatste een volbloed Amsterdammer met deze interessante naam.
Dan komt mijn asociale, niet aangepaste weerzin tegen zo’n groepsproces. Jeetje wat is dat moeilijk om ‘sociaal’ te doen. Om aangenaam te zijn. Het lukt me alleen met kromme tenen. Ik ben beleefd, confronteer niet (of nauwelijks), terwijl Trui zich niet eens aansluit bij de maaltijden, een ontbijt uitgesloten waar ik haar een beetje toe heb gedwongen. ‘Om onze aangepastheid te tonen…..’. Zucht.

Het is fascinerend hoe deze 9 mensen allemaal verschillende portretten maken. Dag- en nacht verschil en allemaal fascinerend. Hoe zij zoekend zijn en twijfelachtig, net zoals ik. Geen gedoe over het onderscheid van de camera’s, over dure lenzen, het gaat over onderwerpen als Toepassing, Context, over maskers laten vallen van de modellen.

Psychologische portretten, eerste opdracht. Fascinerend hoe mensen vragen MIJ op de plaat te zetten. Karakterkop? De resultaten, ook die van mij zijn gemaakt zijn boeiend. Anders, best beetje trots dat ook ik sterk op een foto kom te staan.
Vervallen huizen. Heerlijk onderwerp, we vallen aan in groepjes van drie met meer flitsers dan denkbaar, statieven, reflectieschermen en leren stukjes techniek die ook mijn bagage verrijkt.
Slotopdracht op locatie. Lieve mensen, hij schrijver / journalist, wij in alle rust anderhalf uur voor twee portretjes. Heerlijke opdracht.

Ik ervaar dat ik toch een eigen stijl heb: vierkant / zwart wit / dicht gelopen zwarte vlakken en scherpe aansnijdingen. Ik werk met mijn intuïtie en sta toe dat ik in mijn stijl herkenbaar ben. Anders, veel anders. Goed. Goed Geert.

De reis begint nu, tot vandaag was het werken.