Reismoeheid slaat toe

We geven het toe, we zijn bevoorrecht. Hebben geen enkele reden tot mopperen of ontevredenheid. We mogen dit eigenlijk niet eens schrijven. Maar op dat punt hebben jullie het mis, we móeten ook dit schrijven.

We zijn nu al best een paar dagen onderweg. Om precies te zijn 340 dagen. We moeten zorgen dat we op tijd x de truck aanleveren in Port Elizabeth. We moeten nog wat zaken daarvoor organiseren. Het loont eigenlijk de moeite niet mee om de Wild Coast, de oostelijke kust van ZA, te bezoeken. Dat is een dikke 1000 km, vinden we te veel. We hebben er inmiddels al bijna 40,000 km op zitten. Mag het?

De Grote en Kleine Karoo vinden we adembenemend, maar het regent al een paar dagen. We hebben zelfs sneeuw gespot vanochtend. Die uitgestrekte, lege Karoo vlakten hebben we nu wel gezien. De bergen en slecht weer vinden we ook een slechte combinatie. We komen steeds weer terug op ons beider liefde: de brullende golven van de Indische Oceaan. Als het weer regent gaat de jas aan en lopen we een paar uur te banjeren met onze laarzen.

Maar op weg, wat een asfalt stukkie van 150 km naar Plettenburg Bay zou zijn, gaf Tracks4Afrika een mooi alternatief: lekker offroad. Oorspronkelijk dachten we 30 km offroad, met een  lage moeilijkheidsgraad, maar terwijl we vorderden, bleken we alle 150 km op gravel te moeten rijden. Het was glad, de regen dendert uit de wolken, er vormen zich kleine riviertjes op ons klei-achtige gravelpaadje dat net breed genoeg voor ons is. De Alfred Pass, niemand over gehoord, maar wat een schoonheid. We stoppen om de wilde mimosa, die prachtige gele bloeier te plukken, die maar met veel moeite in NL tot bloei kan worden getrokken. Hier bloeit hij zelfstandig in al zijn pracht en is het nu een geel festijn in ons kleine huisje op wielen.

Gisternacht met enige moeite een soort camping gevonden. Onze dynamo voedt tijdens het rijden de huishoudaccu’s niet meer en omdat er al een paar dagen geen zon is, moeten we dus aan de elektra. Er is niemand op deze zogenaamde camping, geen beheerder en geen spatje comfort. Het heeft een triestheid in deze natte omgeving die zich mooi laat fotograferen. Voor het eerst voeg ik een serietje toe dat wat groter is dan jullie gewend zijn, maar we hebben vele van deze serietjes, zeg maar de andere plaatjes dan de vakantiekiekjes.

We zijn toe aan het einde van de reis. De spirit van het nieuwe ontdekken, de kilometers slachten, de onbekende mensen aanspreken, die energie is wat opgeschoven aan het aan Nederland denken. En Waarom Niet? Why Not!