Lesotho

Een beetje gedwongen door de regels in Zuid Afrika hebben we koers gezet naar dit koninkrijk Lesotho. Ondanks de aanzienlijke afstand komen we ruim om tijd aan en passeren de grens zoals het hoort. Lesotho is een enclave, omringd door Zuid Afrika rondom. Het is arm, heel arm en ongelukkig ook. ‘We zijn een rijk land, maar de regering maakt ons arm’, vertelt de eerste zwarte man die we aanspreken. Er is een werkeloosheid van 50% en 25% van de bevolking is HIV positief. Het is een bergstaat, de mooiste bergen en passen bewaakt door herders met hun schapen.

In Zuid Afrika hebben we geen herders gezien, geen mensen die zich warm moeten houden met goedkope dekens omdat ze geen geld hebben voor een fatsoenlijke jas. Maar hier zijn dan ook weer geen townships en staat de bevolking bekend om zijn gastvrijheid, zo mogelijk nog meer dan in Zuid Afrika. De jeugd laat duidelijk van zich horen, met heftige gebaren wijzen ze naar de maag en heffen hun handen in een smekend gebaar op. Het is duidelijk, we zijn weer in een arm land. Waar de toegangs- en ontsluitingswegen gravel zijn, geen teer. De gps geeft duidelijk aan dat er geen campings zijn. Dat er een incidentele lodge is, maar daar hebben we geen zin in.

We zien een prachtig meer met een weggetje dat overzichtelijk lijkt, langs een paar huizen af. Er ligt een stopbord op de grond, maar er staat niemand bij, we houden even stil en sukkelen door. Tot er drie militairen met Uzi machinepistolen luid gillend op ons af komen rennen. De een heeft een militaire broek aan, de tweede een shirt dat legergroen lijkt en de derde heeft de bivakmuts van een overvaller op. Een ding hebben ze gemeen, ze zijn gewapend en lijken getergd door onze brutale ‘overval’. Bully wordt met doorgeladen geweren, ik ken het geluid nog uit mijn diensttijd, tot stoppen gedwongen. Ik word, voor het eerst, uit de auto gegild en, ook weer voor het eerst, tegen de auto gezet met armen en benen gespreid. Gekker moet het niet worden grimlach ik een beetje stoer naar Trui. Maar ook zij wordt uit de auto gegild en men wil haar ook fouilleren, de smiechten. Stoer gooit ze de armen in de lucht, gaat wijdbeens tegen de auto staan, maar haar fouilleren durven ze niet. Ik wordt grondig betast en mijn ballen hebben hun bijzondere belangstelling, kleine handgranaatjes denken ze wellicht?

De situatie met de drie heethoofden dreigt uit de hand te lopen als een van de mannen mij toegilt dat we terroristen zijn en dat ik vooral rustig moet blijven. De letterlijke tekst: ‘You shut up, or I’ll kill you’ laat niets aan duidelijkheid over. Ze staan te springen en huppelen, hun ogen wijd open, vergrote pupillen, zouden ze stoned zijn? Ik weiger mijn paspoort uit handen te geven, maar de duw en trekpartij is overduidelijk: gewoon afgeven, anders loopt het zeker uit de hand. Willen ze ook nog de auto inspecteren die ratten, ik open de deur maar laat de trap omhoog, ze vinden het pesten buiten waarschijnlijk leuker, ze doen geen verdere moeite.

Uiteindelijk komt er een officier aanlopen, niet herkenbaar aan insignes, maar een luxe lange legerjas. Hij stelt op een hoffelijke manier vragen en brengt een beetje rust. We blijken dus in een militair kamp te zijn aangekomen wat nergens is aangegeven. Een landweggetje met een paar huizen, wie had dat kunnen vermoeden? Het stopbord wat op de grond lag, daar waren we niet lang genoeg voor gestopt naar hun mening. Afijn. Met mijn grote bek krijgen we schoorvoetend de paspoorten terug en rijden het terrein af.

Nou denk ik best wel dat ik een beetje stoer ben, een beetje maar weliswaar, maar toch. Maar drie van die opgepepte, bewapende springers zijn tóch echt wel indrukwekkend. We kijken elkaar aan, doen een high-five en roken er nog een. Nondeju, dat had echt anders af kunnen lopen.

Een paar kilometer verder vinden we een giga groot grasveld, eindeloze vergezichten op de bergen. Herders die hun kuddes thuis brengen passeren ons op de nieuw gevonden parkeerplaats. Het is ijs- en ijskoud. Gelukkig de gasfles vanochtend gevuld, want het gezellige kampvuur buiten houdt ons maar korte tijd warm. De sterrenhemel is weer van een grootsheid. We sluiten ons op en hebben de eerste dag Lesotho achter de rug. Ook weer een die je niet ge gemakkelijk zult vergeten.