Het verschil tussen een visum en een permit is 1000 km
Ondanks de indruk dat we ervaren reizigers zijn, toch weer een verrassing. Op ons gemakkie zijn we afgezakt naar George aan de route 62 om daar een besluit te nemen of we die mooie wijnroute afmaken dan wel naar de oceaan gaan en de gardenroute nemen. Pas bij het starten van Bully komt er een kaart op tafel en nemen we het besluit. Vandaag niet dus.
Op 30-3 zijn we van Mozambique Zuid Afrika ingereden naar Nelspruit om daar werkzaamheden aan Bully te laten verrichten. Een goede keus, het was nodig. Kort daarna zijn we Zuid Afrika weer uitgereden en zijn we dwars door het continent gereden. Van de oostkust (Mozambique), naar de westkust (Namibië). Als we ons mooie Zuid Afrika weer binnentuffen komt er een stempeltje in het als drukke paspoort met de mondelinge vermelding ‘U mag 40 dagen in Zuid Afrika blijven en moet dan in een van de grotere steden een verlenging aanvragen van weer 90 dagen’. Geen probleem dus. Dat vragen we in George, een grotere stad met een immigratie afdeling.
Een uiterst correcte beambte, wijst twee voorgaande mensen op de wet met als conclusie dat ze het land ogenblikkelijk moeten verlaten. We hebben diep medelijden met deze mensen, het zal je maar overkomen dat je het land uitmoet. Toch? Wij zijn aan de beurt en de vriendelijke, onkreukbare man zegt eenvoudig: ‘Uw visum is 90 dagen geldig vanaf 30-6, u heeft nog 3 dagen om het land te verlaten. Wat u aan de grens is verteld is fout.’ Daar sta je dan met je goede fatsoen, fout voorgelicht, maar wel met een duidelijke boodschap.
We gaan eerst maar koolhydraten inslaan (ik zweer erbij dat dit goed is tegen de frustratie) en wat drinken. Maken een Mindmap met de mogelijkheden, kijken elkaar aan en lachen luidkeels. ‘Ons krijgen ze pvd niet klein, hoe we het oplossen weten we niet, maar hier zien we weer een avontuur in. Als het maar niet te veel geld kost.
We gaan naar een reisbureau om te overleggen of we naar een willekeurig land kunnen vliegen voor een goedkope ticketprijs. Twee problemen: het is schoolvakantie dus de vluchten zitten bomvol én er zijn geen goedkope tickets als in Europa. We zijn voor een retourticket zo maar € 1000 kwijt, dat is te gortig. De oplossing is naar een ander land te vluchten binnen drie dagen en dan vanuit dat land terug Zuid Afrika in te gaan. Dit ‘border hoppen’ is uiterst risicovol, want de douane kan daar moeilijk over doen. Aangezien de enige legale oplossing terugvliegen naar NL is, besluiten we het risico van dat border hoppen toch maar te nemen. Nog even geopperd ons tweede set paspoorten die nog in NL zijn bij een visumbureau, van een nieuw visum te voorzien, maar dat werkt niet. We staan nog steeds geregistreerd (dat liet de lieve man ons zien) als verblijvend in Zuid Afrika.
De enige oplossing is als een speer naar het Koninkrijk Lesotho te rijden. Een dikke 1000 km, dwars door de Grote Karoo met interessante bergpassen van meer dan 1800 meter. Daar trekt onze trouwe Bully zich weliswaar niets van aan, maar zo’n pas omhoog gaat dan niet sneller dan 30-40 km/uur. Maat William is met zijn dikke MAN gewend aan 500 km/dag, maar wij, slome genieters kennen dit soort kilometervretende afstanden echt niet.
Een uurtje later sturen we swingend de eerste bergen in. We gaan d’r voor. Hopen dat we Zuid Afrika weer in mogen. Hopen dat Bully zich houdt en er geen gekke dingen gebeuren. Van een volstrekte rust komen we ineens in een ‘draf’, toch wel spannend. Voor de toekomst:
– een visum vermeldt een inreisdatum + een uitreismoment.
– een permit vermeldt alleen een (her)inreismoment en verandert niets aan de uitreisdatum van het visum. Wat er ook wordt verteld aan de grens! Iedereen weet dat natuurlijk, alleen wij niet.
