Anti-sociaal

We raken ontwent, in ieder geval ik dan. We leven nu negenenhalve maand in ons kleine huis en hebben vooral contact met elkaar. We gaan slapen wanneer we willen, we ondernemen wat we willen en we ontmoeten vooral mensen die we maar een korte tijd ervaren. Belangrijker: we doen NIET wat we NIET willen.

Een. Gisteravond een poetry-avond bijgewoond met TV legendes die iedereen hier schijnt te kennen. Wilna Snyman, Sandra Kotze en Gerard Scholtz. We begrepen het Afrikaans voor 60%, maar bij poëzie gaat het meer om de melodie dan om de woorden, dus was het een prachtige avond. Toch. We zitten aan een lange tafel voor de maaltijd en meteen ‘vallen’ mensen over je heen. Je moet dan wéér het verhaal van de reis vertellen, dat komt ons inmiddels heel dik de strot uit en meestal nokken we in die situaties gewoon af. Maar dan konden we deze avond met poëzie en diner moeilijk maken. (Trui nokte overigens wél af met een smoes dat ze naar het toilet ging, vergat dat mij te vertellen, en kwam niet terug….) Maar we vinden het moeilijk te acteren in zo’n sociale groep. We verlangen naar ons warme huisje op wielen, waar ik een film kan kijken, een whisky drink en mijn pijp rook. Alleen. Op onszelf.

Twee. Marianne is een lieve vriendin uit Duitsland die we regelmatig spreken. Zij komt uit Zuid Afrika en introduceerde ons bij Wallace en Karen. Super aardige mensen die ons weer ontvingen bij vrienden van hun in Franschhoek. Ondernemende, reislustige en intelligente mensen die lekker zichzelf zijn. Maar om 12.00 aankomen en dan groeps-sociaal te zijn tot 20.00 kost evenveel moeite als een modderrit van 500 km. We zijn het ontwent! Let op: we hebben heerlijk gegeten van hun braai, kennis gemaakt met hun zoons, discussie over uiteenlopende onderwerpen gevoerd. Onze ontwenning gaat over ons, niet over die aardige, gastvrije mensen.

We leven zoals het ons behaagt. We rijden als we willen en stoppen als we willen. Het sociale aspect om deel uit te maken van een groep valt ons moeilijk. We willen wel, maar kunnen we het nog? Is het een reisverandering die blijvend is, of niet? Het is nu 20.15, de brand gaat in de pijp, de whisky staat klaar, direct kijk ik de laatste drie afleveringen van 24, pak daarna de e-reader voor een van de verhalen van Pieter Aspe (waanzinnig lekkere, Belgische detectives) en slaap een gat in de nacht. Morgen ontlopen we de mogelijke groep, zorgen fors voor onszelf, willen deze stad verkennen en gaan verder met ons anti-sociale leven: egoïstisch genieten. Neem het ons vooral niet kwalijk J