Roken of niet roken

De sigaren die ik mee had genomen waren in Tunesië al verdwenen. Tien stuks op een dag is voor een verwoedde roker niet veel. Tien maal 15 minuten is maar tweeënhalf uur roken op een dag. Zit je toch mooi zo’n 16 uur per dag te denken wanneer je die volgende stok in je mond steekt.

Hier in Afrika is een sigaar even zeldzaam als een pinguïn. En die je wel kunt kopen zijn de onbetaalbare Cubaanse, of de goedkopere die van een papieren dekblad zijn voorzien. Alsof je een krant aan het roken bent. Ook voor zo’n opgerolde krant betaal je al snel anderhalve euro, dus dat is te gek.

De pijp biedt uitkomst. Een zakje pijptabak kost een paar euro en je doet er een hele week mee. Maar wat een gedoe. Het vullen is al een hele kunst, maar dan de brand er in krijgen. Waauw. Zeker als je aan het sturen bent zou je zowat een aanrijding riskeren alvorens het vuur vat krijgt. Ik betrap me er op dat ik van links naar rechts over de weg zwabber als ik m’n aandacht bij de pijp wil houden. Het zou wat zijn, zo’n knullig pijpje als reden van een aanrijding?

De [afhankelijkheid] van zo’n pijp maakt het roken voor me ook steeds minder aantrekkelijk. Alhoewel het heerlijk is een warme pijp in je mond of hand te hebben, het echte roken is in feite een niet smakelijke aangelegenheid. De eerste pufjes zijn heerlijk, daarna is het eigenlijk ronduit onsmakelijk. Waarom dan toch zo moeilijk kunnen ophouden?
Dat heet nou, beste Geert, een verslaving, bedenk ik mij. Die fabrikanten hebben additieven in die tabak gestopt die bij de laatste pufjes, als je al smerige tabakkorrels op je tong hebt gezogen, je aanzetten een smoes te bedenken om een volgende op te steken. Als we rijden is een goed werkzame smoes voor mij: “schat, het pijpje dat ik heb gestopt was waardeloos, jij kunt het zo goed, zou jij…….?” En daar gaat het volgende pijpie weer in het bekkie. Maar dat kun je eenmaal, geen driemaal vragen, anders heeft ze mijn goedkope smoes door natuurlijk. (ze leest gelukkig niet alle stukken die ik schrijf, dus ik kan de smoes nog wel even blijven gebruiken)

Ik weet dat ik wil stoppen voor ik thuis ben. Heb hier al geïnformeerd naar nicotinepleisters, maar deze zijn uit de markt genomen. Met als commentaar van de drogist: ‘alles wat goed werkt wordt uit de markt gehaald.’ Je gelooft, zo’n antwoord is natuurlijk koren op de molen om niet te stoppen, Ik kijk dan trots naar Trui, zo van ‘ja, ik heb het serieus geprobeerd, maar je hoort het….’ En vrolijk stap ik de winkel uit en steek de vlam weer in de pijp.
Die smerige smaak op mijn tong is ook zo’n euvel. Ik voel dat de toplaag van de tong ‘beschimmeld’ lijkt. Het zou goed zijn na elke pijp de tanden en tong te poetsen, maar dan blijf ik bezig. Ik vind pittig eten heerlijk, maar sinds de pijp overdadig veel in de bek hangt, verdraag ik nauwelijks pittig eten. Alsof ik bij elke hap mijn tong verbrand?

Het komt neer op mijn eigen wilskracht, ik wil de mogelijke ellende voor zijn. Geen ziekte oplopen en die als excuus gebruiken. Het mag dus nog even duren, het zal dus ook nog even duren, maar dat dit mens stoppen gaat is zeker. Kort voor zijn dood? Nee, als ik terug ben, dan ben ik of gestopt, of pak ik het serieus aan. Punt uit. Zojuist nog maar twee zakjes pijptabak gekocht, het is nog zo lang tot september……