Bert & Ria zijn nog wat ‘jongere ouderen’, hun huis ingeruild voor een Twiga-truck en al jarenlang op reis in Europa met hun 820 cm lange, 11 ton zware, rood-witte MAN. Omdat ze veelal op campingplaatsen en op officiële campings

De vanzelfsprekendheid waarmee ik mijn warme baguetje op peuzel in de ochtend. De vanzelfsprekendheid van een schoon glas, of een overheerlijke maaltijd. Een schone camper, een warm kopje thee. Mannelijke lezers, haak vooral af, dit heeft een hoog slijmgehalte, dames lezers:

Oud genoeg om mijn grenzen te kennen? Blijkbaar leer ik ook daarover elke reis en elke dag. Ons daggemiddelde van deze trip, 6 weken en 5.000 km, brengt onze dagteller op 110 km per dag. Niet veel zou je denken,

Misleid door het gemak. Van elke dag gas tijdens onze reizen. Van een compleet ingerichte keuken thuis. Maar dan ineens is door onachtzaamheid het gas op en kunnen we kiezen voor een nieuwe Franse aansluiting en fles (de zoveelste) of

Al voor tien uur in de ochtend: - een wild zwijn voor de auto. Met het gevoel dat ik meer schrok, dan dat onverstoorbare en compacte zwijn. Vol in de remmen, hij verbaasd, ik opgelucht. - worden we aangesproken door Christoffe, bakker

De kleur is te vergelijken met dat wat een babykontje verlaat na een overdaad aan moedermelk. De substantie in Nederland is eigenlijk ook best vergelijkbaar met die substantie: dun, soms met een klontje wat ook zo uit dat babykontje had

Ik schrijf dit stukkie alweer achter mijn thuis-pc. De laptop liet me de laatste week van de reis in de steek . De weersverwachting voor deze week is als een natte scheet die je voorzichtig op een rustig plekje wel

De tijd vliegt en meer van dat soort uitspraken doet vermoeden dat de tijd sneller gaat dan 60 seconden in een minuut. En ja hoor, als je het naar je zin zou hebben, dan zou de tijd sneller gaan, bij

Fase-1 De saxofonist uit Israel wees ons er al op, een dorp met vrijbuiters. ‘Maar pas op, de meeste mensen daar zijn gek, zijn op je liefde en geld uit, dus blijf erbij…’ Beneficio staat op geen enkele kaart, speciaal

Tientallen, vijftig, misschien wel meer landen al bezocht. Haar mensen gesproken, haar eten gegeten en wijn gedronken. Dronken geweest van al die uitzichten, bergkammen gewit met sneeuw, rivierdalen eindigend in warme baden. Fruitbomen met warm fruit, zo in de mond.

Volle, zware eikenbomen trekken hun groen terug, wat blijft is donkerbruin knisperend blad. Dor als benige ouwe mannenhanden. Maïsvelden doen hun best de kolf zo groot mogelijk te laten lijken, maar minuscule kolfjes doen je anders denken. De stengels zijn lager,

Tuurlijk hartstikke lief dat we, na vier dagen doorgebracht te hebben op colletjes van diverse pluimage, maar allemaal zonder een stevige wifi verbinding, zoveel belangstellende mailtjes hebben ontvangen. In 4 dagen 140 berichten, waarvan er welgeteld 14 toe doen. Van jullie

De achterzijde van de truck, zo’n 30 cm diep, is gereserveerd voor kookgereedschap, troep en zie daar: onze beiden kreukelfietsen. Die van Trui is een vintage exemplaar Brompton met op de voorzijde een tas met 50 liter inhoud. Twintig liter

Groen ruikt het. Haar lange armen reiken tot ver over het zacht rimpelende water. Rekken zich lang uit onder haar groene ritselende rokken. Scherp getande bladeren boven haar maken de zon onbereikbaar. Vandaar. Vandaar dat reiken. Onze buren zijn hazelaar, beuk

KlotenKerst. Al vanaf mijn jongste jaren presteerde ik het: Pasen, Pinksteren en Kerst kan ik perfect om zeep helpen. Niet eenmaal, maar altijd slaagde ik erin om de sfeer te verpesten, halverwege het meest belangrijke moment voor chaos te zorgen