Mijn Marokko
De verschillen, alles is er. Ezeltjes een karretje voort trekken met vader, moeder en dochter op de bok. Identiek als 2000 jaar geleden. Ook de duurste Mercedes zichtbaar is, vooral in de grotere steden. Garages van Jaguar, van Maserati. Waar diezelfde ezels
Het is zó gemakkelijk
Vanmorgen Essoueira verlaten. Met gemengde gevoelens. Onze romantiek, enkele maanden na onze eerste ontmoeting is daar opgebloeid. Een stadje aan de oceaan met onwaarschijnlijk hoge golven. We praten over 10 jaar geleden. Nu wordt er een giga-haven aangelegd. Grote parkeerplaatsen,
Afgelegd
IK kende de term niet, maar mijn Trui-liefje wel. In Amsterdam wordt je afgelegd als mensen je achtervolgen, scherp in de gaten houden en dan iets van je willen. Nou ja, in dat geval wordt iedereen hier in Marokko door
Rijden op de bodem van de oceaan
Rocky Mountains, wie kent het niet? Tata – Tafraout, wie kent het wel? Meteen nadat we Tata achter ons laten, een van de meest levendige dorpjes die we onderweg hebben gezien, komen we in een voor ons nieuw en onherkenbaar ander landschap.
Water
Als water zijn onze gedachten vaak. Soms bewegen we noordelijk, met de wens de oostgrens van Algerije zo lang mogelijk langs de oostkant te volgen. Een van de weinige gebieden die we nog niet kennen van dit mooie Marokko. Een
Eenzaam en toch veel aanloop
Twijfelachtig of we zouden overnachten in de stad of op het platteland. De keuze tussen het heerlijke rumoer of de rust van voor je uitkijken. Was het eerst de stad, maar na een verkenning tussen kleiner dan kleine straatjes, de
Mooiste, beste, duurste, meest angstige, hoeveel kilometers, hoe duur etc
Mooiste, beste, duurste, meest angstige, hoeveel kilometers, hoe duur etc. Het zijn de vragen die we elke dag krijgen gesteld. En waar we feitelijk helemaal geen antwoord op kúnnen geven. De vraag moge eenvoudig zijn, het antwoord is te gecompliceerd. Toch
Basta, Finito, Klaar, It is over
We zullen je missen, continent van onze dromen. Soms verzengend warm van temperatuur, maar altijd vol genegenheid, overlopend van liefdevolle mensen die ons op elke plek in Afrika als vrienden in hun huis hebben genodigd. Soms regenachtig en koud, omdat
Hoe een rustige zondag toch weer spannend werd
We keutelen wat af in ons hokkie op wielen. We besteden zorg aan onze nachtrust, worden wakker als de zon in de ogen schijnt (wat wil zeggen dat we op donkere en regenachtige dagen nog langer slapen) en tikken gemiddeld
Michiel en Bertina
Hij is boer. Uitgekocht door de overheid en centjes gevangen voor zijn 1.000 koeien. Een hele nette prijs. Dit uitkoopprogramma is een overheidspoging de zwarte bevolking succesvol te laten boeren. Deze krijgen de boerderij voor niets, krijgen zelfs een beginkapitaal,
LandArt
Ooit mocht ik een boek drukken voor Andy Goldsworthy, een Engelse kunstenaar die van bladeren, takjes en stenen een tijdelijk kunstwerk maakte. Als ‘kunstdrukker’ bij de Koninklijke Smeets Offset, maakte hij een onuitwisbare indruk op me, mocht ik hem helpen
Binnenkijkers
Onze ramen zijn lekker hoog, zo’n royale twee meter boven de grond. Dit heeft vooral te maken met veiligheid, wij kunnen lekker van ons afkijken, terwijl het voor mensen die dichterbij de auto staan lastig is om binnen te kijken.
Reismoeheid slaat toe
We geven het toe, we zijn bevoorrecht. Hebben geen enkele reden tot mopperen of ontevredenheid. We mogen dit eigenlijk niet eens schrijven. Maar op dat punt hebben jullie het mis, we móeten ook dit schrijven. We zijn nu al best een
Olijvenhoutvuurtje
Zo’n zonovergoten dag, midden in de winter van Zuid Afrika. Een temperatuur waar de rechtgeaarde Afrikaner zich over verbaasd. Het is gewoon te warm, de bloesem ontknopt zich in de bomen, bloemen richten zich op, maar het is pas het
Wat is dat toch met kappers?
Ik geef het gelijk toe, de verhalen over de cel waren natuurlijk spannender dan een dit verhaal over kappers. Maar gelukkig is de kapper een meer alledaagse ontmoeting, dan een arresterende politieman. Onze korte verhaaltjes gaan over die alledaagse ontmoetingen
Weer vrij
Mijn humeur is inmiddels onder niveau, gedraag me naar Trui als een mossel. Heb oprechte moordneigingen en wil dingen kapotmaken. Het ‘verzoek’ om vandaag 2 augustus te verschijnen voor de heer Coko, door ons bijgenaamd de Clown, is veranderd in
Paardendekenpluisje in ons eigen bed
Nee, zo’n ervaring gaat je niet in de kouwe kleren zitten. Hoe goed we samen ook uit deze strijd zijn gekomen, we zijn hier als Strijders (sorry Jan Strijder) in gegaan en als strijders uitgekomen. Toch grijpen je hersenen regelmatig
Gevangenis verhaal
Mijn cel. Het is niet meer ‘de’ cel, het is ‘mijn’ cel. Simpel. Ik bewoon deze plek nu al vanaf vrijdag, het is nu bijna maandag en ik heb deze vuile, betonnen bunker eigenhandig schoon gemaakt. Schone emmer met zeepsop, grote
Walvissen en dolfijnen
Het is maanden geleden dat we hebben gezwommen. Trui verlangt er intens naar haar lichaam lang uit te rekken in een warmwater bad. Niet alleen lijkt ze 10 kg zwaarder te zijn geworden, ze moppert dat het lang in de
Hiking met vogels
Bij ons noemen we dat gewoon een flinke wandeling, maar hiking klinkt wat meer stoer. Aangekondigd een lekkere 3-4 uur voor deze wandeling, alweer naar een waterval. Wat is dat toch met ons mensen dat we steeds ergens naar toe
Oyster Bay
De wind waait een dunne laag zand richting oceaan. Geen voetstap, geen autospoor, niets ontmaagd deze natuurlijke schoonheid. Het snelle strand ontvangt de watermassa zodat het strand van 10 minuten geleden al niet meer bestaat. We lopen door kleine ravijnen van
Brief aan Maria
Lieve Maria, jij bent geboren in Zuid Afrika, woont weliswaar ‘bij ons’, maar je hart en ziel zijn nog steeds verbonden met, wat wij geloven, het mooiste land van het Afrikaanse continent. Je hebt de mores meegemaakt, de apartheid beleefd
Gevangen als trophee
Het is ons talloze malen eerder overkomen. Steeds zijn we d’r in getuind. Om het duidelijk te stellen: het ligt aan onszelf (laat ik het maar over mijzelf hebben, alhoewel dat niet de volledige waarheid is), het ligt aan mijzelf
Laatste visa gekneut
Het antwoord op al onze vragen is eenvoudig, maar moesten we wél zelf bedenken. We schrijven het wat nadrukkelijker zodat andere reizigers zich niet onze ellende op hun dak halen. Een visum voor ZA is maximaal 90 dagen geldig en moet
Orania, daar gaan we wonen
Waarschijnlijk. Maar het is alleen al fijn samen op te gaan in een discussie wat voor huis we gaan bouwen, wordt dat een strobalen huis, een modderhuis of een stoere blokhut. Trui runt een café begrijp ik, a la Hendrik
Reizen is ook…..
Je voet zo lang stilhouden dat die ene, tere vlinder bovenop je teen zit. Bereid te zijn zijn graf te graven als hij morgen liefdeloos ten einde is gekomen. Is de zoveelste kwikstaart welkom heten. De enige vogelsoort die ons vanaf
Het grote gat
Al een week zijn we zwervend, vreten kilometers en rijden van het kastje naar de muur. Het begon in George aan de Atlantische Oceaan, daar zouden we onze visa kunnen verlengen tenminste dat werd ons verteld in Oudshoorn, een provincieplaats in
Techniek en visa
Bully rammelde. Voor het eerst. Alsof er een paar losse tanden in je mond zitten. Toerental was te hoog en kon ook moeilijk bijgeregeld worden. Hmnn gelukkig rijden we in een stad met een truckdealer van Mercedes Benz. De diagnose
300 dagen
Een diep gevoel van ‘niet thuis zijn’ overvalt me. Ik voel het aan mijn schouders, een beetje zeurende pijn. Ik voel het aan mijn spieren, pijnlijk en stijf alsof ik urenlang op een rotspunt in de harde wind stil heb
Lesotho
Een beetje gedwongen door de regels in Zuid Afrika hebben we koers gezet naar dit koninkrijk Lesotho. Ondanks de aanzienlijke afstand komen we ruim om tijd aan en passeren de grens zoals het hoort. Lesotho is een enclave, omringd door
Het verschil tussen een visum en een permit is 1000 km
Ondanks de indruk dat we ervaren reizigers zijn, toch weer een verrassing. Op ons gemakkie zijn we afgezakt naar George aan de route 62 om daar een besluit te nemen of we die mooie wijnroute afmaken dan wel naar de
Warmwaterbron van Warmwaterberg
Een spirituele ervaring. Warmwaterberg is de naam van de plaats. Tussen Barrydale en Ladismith in de Karoo van Zuid Afrika. Diep onder de grond wordt al honderden jaren warm, ijzerrijk water opgepompt. Een onophoudelijke stroom, lichtelijk bruin water met een temperatuur
Toeval leidt ons
Van een goede vriendin in NL krijgen we een boek als geschenk voor onze reis. Linda Tucker, over witte leeuwen en de magische krachten van het Afrikaanse continent door de geschiedenis heen. Na een aanvankelijke voorzichtigheid, raken we beiden
What is in a name?
Ronnie is al niet te jong meer, heeft een baard van zeker 60 cm en zijn grijze touwtjes heeft ie op zijn achterhoofd ook samengebonden tot een staart. Bij nader inzien heeft hij wat van een kabouter door zijn geringe
David Reade
Als we vertrekken uit Franschhoek, waar we 1e hulp moeten geven aan onze hele aardige gastvrouw die een trip van 3 weken heeft gepland naar Malawi met alleen maar angstscenario’s, dachten we naar Stellenbosch te gaan. We starten de auto
Geland in ’t Gooi van Afrika
Hermanus was al een soort van Saint Tropez, zij het dat er gelukkig geen protserige jachten lagen en de oceaan alleen maar hoge golven op de kust smeet. Maar het sfeertje was voor ons al errug [posh]. De gemiddelde leeftijd
Anti-sociaal
We raken ontwent, in ieder geval ik dan. We leven nu negenenhalve maand in ons kleine huis en hebben vooral contact met elkaar. We gaan slapen wanneer we willen, we ondernemen wat we willen en we ontmoeten vooral mensen die
Townships
Alhoewel we er al enkele hebben bezocht, aarzel ik een verhaal hierover te schrijven. Het is lastig mijn positie ten opzichte van townships duidelijk weer te geven. Is dit fenomeen goed of slecht? Zijn de bewoners benijdens- of juist beklagenswaardig?
Roken of niet roken
De sigaren die ik mee had genomen waren in Tunesië al verdwenen. Tien stuks op een dag is voor een verwoedde roker niet veel. Tien maal 15 minuten is maar tweeënhalf uur roken op een dag. Zit je toch mooi
Overleven in de Grote Stad
Kaapstad is net zo duur als New York, als Amsterdam, Berlijn of Parijs. Eigenlijk zijn alle grote steden gewoon té duur. En waarom wil je er naar toe? Omdat ze meestal het kloppend hart zijn van het land, het zinnebeeld
Kaapstad en het Afrikaans
De taal hier is geweldig. We hebben een schoolboek gekocht met daarin de eenvoudigste grammatica regels en kregen een website aangereikt met de meest opvallende Afrikaanse woorden. Als Hollander voel je je hier zo snel thuis, als je de mensen
Mensen maken het verschil
Al weer dagenlang staan we wild ergens langs de oceaan. Niemand die ons lastig valt, behalve een incidentele hongerige bedelaar. Dat vrij kamperen is zoveel beter dan de obligate campings, het is ook vrijer in ons hoofd. De plekken die
Ceder Mountains
Geen cederboom te bekennen, allemaal gekapt vanwege de houtopbrengst, maar een straf herbeplantingsprogramma (mooi scrabbelwoord) geeft weer hoop. Deze Rocky Mountain achtige bergen vormen een hoge rug in de WestKaap en worden met de dag mooier. Vooral omdat de herfst
Autowandelen
Even voor de duidelijkheid: mij persoonlijk wind een vers gelegde teerweg met een krijtwitte middenstreep en twee gele strepen aan de kant me al behoorlijk op. Zo’n zwarte slang die zich door de rode bergen kronkelt geeft mij steeds weer
My kind a guy
We komen net terug van een seafood platter die boven ons budget was (€ 45,00), maar helemaal onze smaak. Een schotel waar geen einde aan kwam in het kustplaatsje Port Nolloth. In de huidige wintertijd ongeveer 2 toeristen, in de
Fish River Canyon
We hebben lege rivierbeddingen doorkruist. We hebben allerlei soorten woestijn overwonnen. Bergen en rotsige paden genomen, we vroegen ons af, waar hebben we, als bevoorrechte reizigers, nog niet aan kunnen proeven. Spontaan volgde Trui’s antwoord: canyons. ‘Wat zijn canyons eigenlijk?’
Sossusvlei
We komen licht vermoeid aan in Sesserin. Het is pas 12.00, maar het zonlicht dat op de witte gravelwegen reflecteert is fel. Mijn zonnebril, die ik al jarenlang op mijn motorritten gebruik, blijkt te lichte glazen te hebben voor deze
Zeehonden kolonie
Een jakhals scharrelt langs het ijskoude strand. Het is minder dan 10 graden en de wind waait hard uit de Antarctische Atlantische oceaan. Het scheelt 20 graden met gister, maar de Skeleton Coast heeft vergelijkbare temperaturen met ons eigen Nederlandje. We
Namibië, wat is dat voor een land?
Onze voornaamste manier een land te ontdekken, om een indruk te krijgen en vooral geen oordeel te vormen, is het praten met de mensen. We zijn nu ruim 2 weken in dit prachtige land en vallen nog steeds van de
Offroad Engelen
Het was al weer een paar dagen geleden dat we zand hadden geproefd. De teerwegen knabbelden aan ons 4x4 geloof. Zo leek het. Trui navigeerde ons op een 20 km offroadpad. We floten dat het een lust was, dansten over
Bushmen
Kirrend plukken razendsnelle handen ‘dingen’ uit de struik. Ze lachen met elkaar en stoppen handenvol van, wat we nu zien, een soort besjes zijn in de mond. Het eten, het snoepgoed groeit hier aan de bomen. Lachend trekken ze van
Bush bussen
Wat hebben we er veel gezien, verlengde trucks met 20-30 passagiers. Deze passagiers zijn vrijwel allemaal jong, tot een jaartje of 30, avontuurlijk en beschikken over veel tijd. Gister ontmoeten we de 22 gasten van zo’n bush-bus, ook wel (en
Bully als enige woonplaats?
Als we onze [reisdagen] hebben zitten we een metertje van elkaar en beuzelen dat het een lust is. We moeten weliswaar wat harder roepen, Bully is op zijn ouwe dag iets meer lawaaierig dan een nieuwe MAN truck, maar we
Reisdagen maken dat je ziel achterblijft
We hebben Zuid Afrika, een land van onze dromen net achter ons gelaten. Qua geografie dan, het land zit in onze ogen, oren en vooral ons hart. Elke keer opnieuw verbazen we ons over de rijkdom van dit land. Onze
Groesbeek in Zuid Afrika
Het staat op onze beide kaarten in overtuigende letters: Groesbeek. Het ligt in de noordelijke Transvaal, recent hernoemd naar Limpopo, een provincie die in het noorden van Zuid Afrika grenst aan Zimbabwe. We maken nauwelijks een meerdaagse planning, soms een dagplanning,
Beschouwingen Afrika – 9 Geloof
Geen continent met meer aanhangers voor de Paus als Afrika. Geen continent waar God meer wordt aangeroepen, bedankt, geprezen dan Afrika. Waar God in feite de hogere macht van elk individu is, verantwoordelijk voor zijn of haar geluk. Is er
Afrikaners en kamperen
Je ziet ze al als je Mozambique uit rijdt richting Zuid Afrika. Nieuwe auto’s, allemaal 4x4, vaak 6 cilinders, de ramen gesloten vanwege hun airco en vaak met twee personen, of met kinderen inclusief opa en oma. Maar herkenbaar zijn
Een gewone dag
Alsof er één dag op onze reis een gewone dag genoemd kan worden? We hebben ontdekt dat er een verschil is tussen reizen en ‘vakantie’. Die reisdagen zijn voldoende beschreven de afgelopen 7 maanden, nu een kort verhaal over een
Waarom doen we dit, in hemelsnaam?
‘Waarom doen we dit in hemelsnaam’ was de vraag waarmee ik vanmorgen wakker werd. Op een verlaten plek aan een duin. Aan de rand van een olifantenreservaat, waar we nog geen enkel exemplaar hebben gezien, laat staan op bezoek gehad.
Beschouwingen Afrika – 8 De lach
Het kortste paadje naar het hart, de lach. Zo overdonderend aanwezig op dit hele continent. We zien mannen, elkaars handen vasthouden en brullen van het lachen. Bij elke kennismaking is het eerst de oprechte lach en daarna pas het ‘handenritueel’.
Door de hel naar een soort Paradijs….
Duizenden, nee miljoenen krabben schieten met een verbazende snelheid van het strand richting de Indische Oceaan. Door de watervloed worden ze meegenomen naar de zee, honderdduizenden per golfslag. De maan verlicht hun broze rugschelp en de trappelende krabbenpootjes. Bij elke
Hoezo niets te vertellen?
We krijgen dagelijks wel een paar leuke mails, ongelofelijk belangrijk en heel erg leuk om te lezen. De meeste e-mails beginnen of eindigen met de mededeling ‘ja, jullie hebben zo’n groot avontuur, daar steken onze ervaringen maar nietig bij af.’
Een paar dagen uit het leven van…
--> Nauwelijks lezenswaard voor de dames, een beetje voor de (technisch geïnteresseerde) kerels? Deel-1: de politieacademie. In de afgelopen weken hebben we regelmatig, wellicht zelfs te veel, verhaald over onze ontmoetingen met de gendarmerie. Niet geïnteresseerd? Gewoon niet verder lezen natuurlijk. Op
Beschouwingen Afrika – 7 Scholing
Er is geen 10 kilometer weg of pad waar we niet het bord van een school zien. Prachtige namen, eenvoudige gebouwen en kinderen in mooie kostuums van de meest bizarre kleuren, maar altijd opgewekt en ‘gelijk makend’. We spreken dan
Join me in the sixties
Op 30 jarige leeftijd brouwde ik met mijn vader, mijn broer en de mannelijke schoonfamilie ons eigen bier. Het weekend daarna sliepen we in tentjes in de Ardennen om te vieren dat een nieuw decennium voor mij was aangebroken. En
Malawi in (trick) and out (threat)
De lezers hebben natuurlijk al lang begrepen dat het ons aan alle denkbare reisvoorbereiding ontbreekt. Met enige trots melden we dat zulks ook in de toekomst het geval zal zijn. We reizen onze kont achterna, zwalken soms van links naar
Tranen laten de maïs niet groeien
Trui heeft gelijk: naar mate we langer op één plek blijven, verbinden we ons meer met de mensen en met hun problemen. We ontmoeten een Hollandse vrouw die een school ondersteunt met 2000 kinderen. Een oprecht mens met het hart
Beschouwingen Afrika – 6 Het klimaat
Het moge duidelijk zijn, we zitten niet op de poolcirkel, we leven nu in de tropen. Vanaf de Middellandse Zee zuidelijk is het klimaat nog aangenaam, behaaglijk warm. Maar vanaf Soedan is het écht warm, is de vochtigheid ook enorm.
Mooi Malawi
Is het niet zo dat we bij elk nieuw land dat we aandoen, roepen dat dit nou het mooiste land is dat we kennen? Dat geldt in het kwadraat voor Mooi Malawi. De mensen zijn zo vreselijk aardig, zo vriendelijk,
Dubbele Deuk
Jullie weten hoe ongelofelijk trots we op Bully zijn? Dat we nog nergens hebben vastgezeten, de route van Lindi naar Songea met 900 km rode baggerklei hebben overwonnen zonder vast te komen zitten, dus ja, er was het begin van
Beschouwingen Afrika – 5 Het verschil tussen man en vrouw
Onze mening over de Afrikaanse Man ( AM) is helaas niet een hele beste. We realiseren ons dat dit meteen al een mening is, maar die confrontatie gaan we dan maar aan. Eerder al hebben we gezegd dat een ‘gemiddeld
Drie bekeuringen op één dag
We weten dat wij, mensen van vlees den bloed, de echtgenotes krijgen die we verdienen, de kinderen, de politici en vandaar uit natuurlijk ook de politiemannen en politievrouwen zelf. Ja toch? Nou in Tanzania worden de politiemensen onderbetaald, evenzo als
NaviGeert of NaviTrui?
Inmiddels verdienen we een beetje het aureool boven onze hoofden van [enige ervaring] in het reizen in Afrika en in het reizen met een truck. Bijna zes maanden in beweging op vier wielen, daaraan is enig recht te ontlenen. Maar hoe
Beschouwingen Afrika – 4 Over familietradities, clans en tribes
De sociale structuur van Afrika (en naar ik vermoed ook Azië) is zo onderscheidend, zo jaloers makend. Men leeft als het ware van elkaars bloed. Ben je familie en hou jij je aan de familietradities dan maak je tot in
NgoroNgoro park
Ikzelf stond met de pest in op, gedoe over geld breekt me op. Serengetti grenst aan NgoroNgoro maar om Serengetti heen en terug te rijden heb je twee dagen nodig. Het is 200 kilometer wasbord, ongeveer van een kwaliteit waarmee
Serengeti
De waarschuwingen vooraf waren duidelijk: peperduur en een hele slechte weg. Het bezoek was dus uit mijn programma geschrapt, had dit met argumenten aan Trui uitgelegd en toch waren we ineens bij de gate. Of we voor dit park maar
Beschouwingen Afrika – 3 Het vervoer
We zijn buitengewoon bevoorrecht met ons vervoermiddel. Een stoere truck van 25 jaar oud, pas één jaar in ons bezit. Bij aanschaf 50.000 km op de teller en nu tikten we op 30 januari de 100.000 aan. Buiten de motorfiets
Rwanda, brief aan de President
Geachte Mr Kanaga, We zijn kort in uw land geweest maar hebben ons verbaasd. In hoofdzaak over twee zaken: de genocide van 1994 met één miljoen dodelijke slachtoffers en de wijze waarop we het land aantreffen, krap twintig jaar later. Als toekomstig
Beschouwingen Afrika – 2 De tijd
Een vriend vroeg, toen we nog in Europa waren, of we de rust al hadden ervaren. De rust om niet meer te reizen van a naar b, maar om de reis te ervaren als een logische aaneenschakeling van in- en
Wat reizen zo boeiend maakt
We bereiden onze reisplannen eigenlijk nauwelijks voor. We leven van de dag in de dag en ontmoeten dan aardige medereizigers die ons tips voor de volgende stops geven. Zo ook Martin en Ilvra die een weggetje tussen twee parken door
Beschouwingen over Afrika – 1 Het licht
De reiziger anno nu reist per vliegtuig voor de grote afstanden, neemt de auto of trein voor het nationale verkeer. Maar het verschil tussen zelf de auto besturen of het landschap zien veranderen vanuit een trein is al zo groot.
Ongeluk in Kampala, recht of onrecht?
MONEY van Pink Floyd schalt uit de luidsprekers, keihard. Ik had het kunnen weten, was dat een vooraankondiging? Op de rotonde wil ik de tweede afslag links nemen, na de eerste afslag netjes de richtingaanwijzers uitgezet (alsof iemand dat in Afrika
Prince
‘My name is Prince Dennis, I inherited this title from my father. My last name is Franklin, because my father loves the one dollar billets.’ We zijn in Entebbe, een uurtje onder Kampala en staan met de voorwielen in het water
Van Kenya naar Uganda
Met treurnis in ons hart verlieten we Ethiopië, we konden het gewoon niet geloven dat we nóg zo’n aardig volk en zo’n prachtig land zouden gaan vinden. Datzelfde gevoel hadden we toen we Kenya verlieten. De theeplantages, het als maar
Masaï William
Hij is 29 jaar, heeft 3 kinderen en is zelf zoon van de tweede vrouw van zijn vader. Zijn vader wordt 100 jaar in augustus komend en ligt als een kwetsbaar, fragiel wezentje te slapen op een stukje plastic buiten
Kerstmis Isiolo
Met frisse tegenzin bedachten we hoe we onze Kerstmis wél nuttig zouden kunnen doorbrengen. Op Kerstavond gingen we met de dochters van Vera, twee pikzwarte dametjes van 20 en 16 jaar, naar de grote kerk. Er zou van 20.00-24.00 doorlopend
Ethiopië, naar Tim & Kim
We hadden de GPS gewoon uitstaan, na de ochtendmededeling dat we nog 300 km naar de volgende afslag moesten. Reden dan ook onvermoed zowat door de douanepost. Luid gebarende mensen maakten ons duidelijk dat we nog een paar loketjes moesten
Door Soedan
Egypte hebben we achter ons gelaten, drie weken zijn we [gehasseld], [best friends] van iedereen geweest en hebben we [baksjees] uitgegeven alsof we UNICEF waren. De laatste [hassel] was de kostbare en enige way-out naar Soedan op de toiletboot, daar
Tunesie, Libie en nu Egypte
Het is 50% als oorzaak dat we hele slechte internetgelegenheden hebben gehad, 50% vakantie-luiheid dat we de site zo slecht hebben bijgewerkt. wil je korte verhalen lezen (we hebben er genoeg) mail, dan even, dan krijg je ze met plezier. De
Libië
Zonder navigatie die goed werkt, met een kaart met daarop alleen de Europese teksten terwijl de borden in het arabisch zijn, is het lastig navigeren. We raken verzeilt in Tripoli en rijden anderhalf uur de stad in en anderhalf uur
Tunis en 2 minuten
Als verdwaasde beesten vervoerd op een ferry van Palermo naar Tunis. Het is arabisch smerig, toiletten zijn niet al zodanig herkenbaar en de meeste mensen slapen, dwars in het gangpad, vlak voor toegangsdeuren op een handdoek. Het is geweldig om